Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (1956 – 2021)
Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (8 Φεβρουαρίου 1956 – 21 Αυγούστου 2021) είναι ηθοποιός του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στο Αθήναιο Αρκαδίας. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1977. Έχει ερμηνεύσει μια μεγάλη γκάμα από σημαντικούς ρόλους σε όλα τα είδη θεάτρου, από Αρχαία Τραγωδία, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Γκόγκολ, Τσέχωφ, Ζολά και Λόρκα, μέχρι Ζαν-Πολ Σαρτρ και σύγχρονο αμερικανικό δράμα (Ευγένιος Ο’Νιλ, Άρθουρ Μίλλερ, Τένεσι Ουίλιαμς, Θόρντον Ουάιλντερ, Σαμ Σέπαρντ, Τζόις Κάρολ Όουτς).
Από το 1987 μέχρι το 1992 υπήρξε στέλεχος του Ανοιχτού Θεάτρου και έπαιξε στις παραστάσεις (μεταξύ άλλων): Λούλου του Βέντεκιντ (Ροντρίγκο), Τρεις αδερφές του Τσέχοφ (Τούζενμπαχ), Άμλετ του Σαίξπηρ (Μάρκελλος-Νεκροθάφτης). Το 1990 ερμήνευσε τον Ξανθία στους Βατράχους του Αριστοφάνη στην Επίδαυρο, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη. Τις επόμενες σεζόν (1992–94) έπαιξε τον Κύριο Βαν Ντάαν στην παράσταση Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ στο θέατρο Κάππα, σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.
Το 1994 ερμήνευσε τον Λανς στην κωμωδία του Σαίξπηρ Οι δύο ευγενείς από τη Βερόνα σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (ΔΗΠΕΘΕ Λαμίας), αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές. Το 1995 πρωταγωνίστησε μαζί με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και την Ξένια Καλογεροπούλου στο δράμα του Μαξίμ Γκόρκι, Οι τελευταίοι, ερμηνεύοντας τον Γιάκοφ σε σκηνοθεσία Μάγιας Λυμπεροπούλου (Θέατρο Πόρτα).
Την ίδια χρονιά έπαιξε τον Λάμαχο στους Αχαρνής του Αριστοφάνη στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, με παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη. Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, Πάτρα κ.α) αλλά και στη Βουλγαρία (Φιλιππούπολη). Το χειμώνα του 1996 έπαιξε τον Ζεμλιανίκα στην παράσταση Ο επιθεωρητής του Νικολάι Γκόγκολ στο Θέατρο Τζένη Καρέζη σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη, ενώ τη θερινή σεζόν του ίδιου έτους ερμήνευσε τον Ροδερίγο στον Οθέλλο του Σαίξπηρ σε μια παράσταση του Πανεπιστημίου Αθηνών σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη. Το 1996–1997 συνεργάστηκε με το Θέατρο Αμόρε στις παραστάσεις: Τερέζ Ρακέν του Εμίλ Ζολά (Γκριβέ) και Η Δούκισσα του Μάλφι του Τζων Ουέμπστερ (Καρδινάλιος) σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Το καλοκαίρι του 1997 ερμήνευσε τον Σεμπρόνιο στη Σελεστίνα του Φερνάντο ντε Ρόχας σε σκηνοθεσία Σταύρου Ντουφεξή με παραστάσεις στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και σε όλη τη χώρα.
Συμμετείχε στις μεγάλες παγκόσμιες περιοδείες του Εθνικού Θεάτρου (1998–1999 και 2002–2003) σε Η.Π.Α, Καναδά, Αυστραλία, Κίνα, Ιαπωνία, Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Κύπρο, Τουρκία, Βουλγαρία, Ισραήλ αλλά και σ’ όλη την Ελλάδα (Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου, Δωδώνης, Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, κ.α.) με τις παραστάσεις Μήδεια (Κρέων), Ηλέκτρα (Παιδαγωγός) και Αντιγόνη (Φύλακας). Ενδιάμεσα και συγκεκριμένα το 2001 ερμήνευσε τον Κήρυκα στην τριλογία Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες) του Αισχύλου, σε μια μεγάλη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου –εναρκτήρια παράσταση στα Επιδαύρια στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας του 2001–, σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης σκηνοθέτη και σκηνογράφου Γιάννη Κόκκου.
Το 1999 ερμήνευσε το ρόλο του Θείου στο δράμα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα Δόνια Ροζίτα στην Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, ενώ το 2000 έπαιξε τον Γκίλμπερτ Χορν στην παράσταση Μαχαίρι στην κότα του Ντέιβιντ Χάρογεαρ σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας).
Πρωταγωνίστησε στο Καμίνο Ρεάλ του Τένεσι Ουίλιαμς στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Κιλρόυ (2001, σκηνοθεσία Άσπα Τομπούλη), στο Κεκλεισμένων των θυρών του Ζαν-Πολ Σαρτρ στο ρόλο του Γκαρσέν, σε σκηνοθεσία Σοφοκλή Πέππα στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (2002), στον Οιδίποδα επί Κολωνώ του Σοφοκλή στο ρόλο του Κρέοντα, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή – Γιώργου Λαζάνη στο Θέατρο Τέχνης (με παραστάσεις στην Επίδαυρο και στο Αρχαίο Θέατρο της Εφέσου–2003), και στο Επαγγελματίας Πυγμάχος του Αντριάνο Σάπλιν στο ρόλο του Συνταγματάρχη Τζονς, σε σκηνoθεσία Δημοσθένη Παπαδόπουλου στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας.
Το 2005 πρωταγωνίστησε μαζί με την Υβόννη Μαλτέζου στο δράμα της Τζόις Κάρολ Όουτς Δυσαρμονίες, ερμηνεύοντας το ρόλο του Φρανκ Γκoύλικ στο Θέατρο Πόρτα σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου. Η παράσταση έλαβε εξαιρετικές κριτικές από το σύνολο του τύπου, με ιδιαίτερη μνεία στις ερμηνείες των ηθοποιών και τη σκηνοθεσία.
Το 2006 ερμήνευσε τον Τζο Κέλλερ στο Ήταν όλοι τους παιδιά μου του Άρθουρ Μίλλερ στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, αποσπώντας θερμές κριτικές.
Πρωταγωνίστησε μαζί με την Άννα Παναγιωτοπούλου στη θεατρική μεταφορά της γνωστής κωμωδίας του Αλέκου Σακελλάριου Η θεία απ’ το Σικάγο στο Θέατρο ΗΒΗ, παίζοντας τον ρόλο του Χαρίλαου, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη (2006–07). Η παράσταση λόγω της μεγάλης επιτυχίας συνεχίστηκε και δεύτερη χρονιά (2007–08), ενώ ο θίασος ανέβηκε για παραστάσεις και στη Θεσσαλονίκη.
Το 2008 έπαιξε τον Έρι Σμιθ στο έργο Χιούι του Ευγένιου Ο’Νιλ που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο Bios, σε σκηνοθεσία και μετάφραση Άσπας Τομπούλη. Η παράσταση απέσπασε θερμές κριτικές και ανέβηκε ξανά το 2009–2010 στο θέατρο Altera Pars.
Στη συνέχεια έπαιξε στις παραστάσεις Eldorado του Μάριους φον Μάγιενμπουργκ (Άσενμπρενερ) σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Γιάνναρη (2009, Θέατρο Χώρα), Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης του Άκη Δήμου (Ρωμύλος Παπαδάμος) σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή (2010, Θέατρο Δημήτρης Χορν), Fool for Love του Σαμ Σέπαρντ (Old Man) σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου (2010–11, Θέατρο Κάππα) και Stallerhof του Φραντς Ξάβερ Κρετς (Στάλερ) σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (2012, Θέατρο του Νέου Κόσμου).
Το 2013–14 ερμήνευσε τον ρόλο του Χάουαρντ Μπάλανταϊν στην παράσταση John Lennon: Το σκαθάρι και τα μάτια σας του Μαρκ Σεν Ζερμέν σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα αλλά και τον Αυγουστίνο Φερεγιόν στο Ψύλλοι στ’ αφτιά του Ζορζ Φεϊντό σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα στο Θέατρο Αλίκη.
Το 2014–15 έπαιξε τον Ένορκο Νο 3 στο έργο Οι 12 Ένορκοι του Ρέτζιναλντ Ρόουζ (θεατρική μεταφορά της τηλεταινίας του 1954 και της γνωστής ομώνυμης ταινίας του 1957) στο θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Την ίδια περίοδο έπαιξε το ρόλο του Αλκιβιάδη–Αριστομένη Λαχανά στην κωμωδία του Χάρη Ρώμα Πρότυπος Οίκος Ανοχής στο θέατρο Ακάδημος, με περιοδεία ανά την Ελλάδα.
Το 2015–16 πρωταγωνίστησε σ’ ένα από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης νεοελληνικής δραματουργίας, Το Πανηγύρι του Δημήτρη Κεχαΐδη, ερμηνεύοντας το ρόλο του Παπλωματά στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου.
Την περίοδο 2016–17 έπαιξε σε τέσσερα έργα Ελλήνων συγγραφέων στο πλαίσιο της δράσης του Εθνικού Θεάτρου «Ο συγγραφέας του μήνα» για τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία. Συγκεκριμένα, ερμήνευσε τον Φρήντριχ Βηκ στο έργο Σούμαν της Σοφίας Καψούρου σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη, τον Πατέρα στα έργο Τιτανομαχίες της Νατάσας Σιδέρη σε σκηνοθεσία Υρώς Μανέ, τον Πατέρα στο έργο Σπίτι του Χαράλαμπου Γιάννου σε σκηνοθεσία Ελεάνας Τσίχλη και τον Καθηγητή Στάνλεϊ Μίλλερ στο έργο Το σχοινάκι της Νάντιας Δρακούλα σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου.
Έχει παίξει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές (Κανείς δε λέει σ’ αγαπώ, Πενήντα-Πενήντα, Τα Μυστικά της Εδέμ, Οι Συμμαθητές, Δροσουλίτες, Ταξίμ, Το τελευταίο αντίο, Επτά Θανάσιμες Πεθερές, Safe sex TV Stories, Με τα παντελόνια κάτω, Φεύγα, Άμυνα ζώνης, Να με προσέχεις, Η κατάλληλη στιγμή –μεταξύ πολλών άλλων–), καθώς και στον κινηματογράφο. Στην ιστορική σειρά της ΕΤ1 Ακριβή μου Σοφία είχε ενσαρκώσει τον Βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄ της Ελλάδας, με τον Δημήτρη Μυράτ στο ρόλο του πατέρα του, Βασιλιά Γεωργίου Α΄.
Ο Τριανταφυλλόπουλος έχει συμμετάσχει σε αρκετές μεταγλωττίσεις κινουμένων σχεδίων, κυρίως της Ντίσνευ. Έχει κάνει χαρακτηριστικές φωνές όπως του Μαύρου Πητ στα κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, του Μάμρα (Mumm-Ra – “Μαμ-Ρα”) στους Θάντερκατς, του Όπτιμους Πράιμ (Optimus Prime) στους Τρανσφόρμερς, του Τίγρη στο Γουίνι το Αρκουδάκι (Winnie The Pooh), του Κυρίου Πατάτα στο Toy Story, του Δρ. Τζούμπα στο Λίλο και Στιτς, του Cogsworth (Τικιτάκας) στην ταινία Η Πεντάμορφη και το Τέρας, του Ντζάνγκο στον Ρατατούη, του Άι Βασίλη στην ταινία Οι πέντε Θρύλοι, αλλά και πολλές ακόμα φωνές σε δεκάδες άλλες ταινίες και σειρές όπως –μεταξύ άλλων– Η Παναγία των Παρισίων, τα Ζουζούνια (Χάιμλιχ), οι Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (Ντον Κάρλτον, Μπροκ Πίρσον) τα Γ(λυκάκια) (Τόνυ), Οι Περιπέτειες του Σάμμυ: Το Μυστικό Πέρασμα (Σλιμ), Ο ήρωας του βυθού (Τζακ), ο Ηρακλής: Πέρα από το μύθο (Νέσσος, Κύκλωπας) και ο Αλαντίν.
Έχει δανείσει τη φωνή του στη βραβευμένη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι (Παππούς), καθώς και σε ελληνικές σειρές όπως η Φρουτοπία, η Ψαροκωστούλα, Του Κουτιού τα Παραμύθια και το Κρα.
__________________________
Κεντρική φωτογραφία: Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ (Ιβάν) και ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (Γιάκοφ) στο δράμα του Μαξίμ Γκόρκι “Οι Τελευταίοι” (Θέατρο Πόρτα, 1995)
Latest posts by dromena (see all)
- Κυκλοφορεί σε μετάφραση του Καθηγητή Βάιου Λιαπή το βιβλίο «Το Αρχαίο Θέατρο μέσα από τις Πηγές» - 14 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (3) - 11 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (2) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (1) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- Θέατρο του λαού: Ο Καραγκιόζης, η ιστορία του, η σημασία του - 27 Απριλίου, 2024