Ξεφυλλίζοντας την ιστορία μας θα διαπιστώσουμε ότι κατά τη θεατρική περίοδο του 1965 επτά θίασοι παρουσίασαν καινούργιες διδασκαλίες τραγωδιών και κωμωδιών, ή επανέλαβαν παλαιότερες, τόσο στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και στην Αθήνα, όσο και σε περιοδείες σε επαρχιακές πόλεις.

Έτσι, το Εθνικό Θέατρο έδωσε, σε νέα διδασκαλία, τον “Αγαμέμνονα” και τις “Τρωάδες” στην Επίδαυρο, και τον “Πλούτο” στο Φεστιβάλ Αθηνών. Και επανέλαβε τις “Φοίνισσες”, τον “Ηρακλή μαινόμενο” και τον “Οιδίποδα Τύραννο” στην Επίδαυρο, την “Άλκηστη”, τον “Οιδίποδα Τύραννο”, την “Εκάβη” και τις “Φοίνισσες” στην Αθήνα, καθώς και τον “Ηρακλή μαινόμενο” και τις “Φοίνισσες” στη Δωδώνη.
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσίασε την “Λυσιστράτη” στη Β. Ελλάδα και επανέλαβε τον “Ιππόλυτο” τόσο εκεί όσο και στην Αθήνα.
Ο ημικρατικός “Θυμελικός Θίασος” έπαιξε στο Ηρώδειο και σε περιοδείες τις “Φοίνισσες” και τις “Βάκχες”.
Το Θέατρο Τέχνης, καλεσμένο και πάλι στην “Παγκόσμιο Θεατρική Περίοδο” του Λονδίνου, ξανάδωσε τους “Όρνιθες” και παρουσίασε για πρώτη φορά τους “Πέρσες”, που έπαιξε και στο “Θέατρο των Εθνών” στο Παρίσι. Την τραγωδία αυτή εμφάνισε και στην Ελλάδα, πρώτα στην Θεσσαλονίκη και σε περιοδείες (μαζί με τους “Όρνιθες”) και έπειτα στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Το “Πειραϊκό Θέατρο” ξαναπαρουσίασε στην Αθήνα την “Ηλέκτρα” και την “Μήδεια” και στην Επίδαυρο τον “Ιππόλυτο”.
Η “Ελληνική Σκηνή” ανέβασε στο καινούργιο θέατρο του Λυκαβηττού την “Αντιγόνη” και τις “Εκκλησιάζουσες”.
Και το “Άρμα Θεάτρου” επανέλαβε, σε περιοδείες και στην Αθήνα, την “Ειρήνη”.

ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
Τραγωδία του Αισχύλου
Εθνικό Θέατρο
Επιδαύρια του 1965

Το πρώτο και κορυφαίο μέρος της “Ορέστειας” (458). Με την τραγωδία αυτή είχε ανοίξει τις πύλες της η Κρατική Σκηνή το 1932, και την δίδαξε, μαζί με τις “Χοηφόρες” και τις “Ευμενίδες”, Ο Δημ. Ροντήρης, το 1949 στο Ηρώδειο και το 1959 στην Επίδαυρο. Η τραγωδία τούτη της “ύβρης” κα;ι του εγκλήματος, που θα τιμωρηθούν στις “Χοηφόρες” με άλλο έγκλημα – τη μητροκτονία – αλλά θα καταλήξουν στον χωρίς πάθος κολασμό από την απρόσωπη Δικαιοσύνη με τις “Ευμενίδες”· η τραγωδία που συμπυκνώνει τι αντιλήψεις του Αισχύλου για την ανθρώπινη ευθύνη και για την “χρησιμότητα” του πόνου, που έχει καρπό του τη Γνώση, δηλαδή τη βελτίωση του ανθρώπου – λογαριάζεται, δίκαια, σαν το υψηλότερο επίτευγμα του ποιητή. Την παράσταση του 1965 σκηνοθέτησε ο Αλέξης Μινωτής.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ
Τραγωδία του Σοφοκλή
“Ελληνική Σκηνή

Στην “καλλίστη” μέσα στις τραγωδίες του Σοφοκλή (442) δεν συγκρούονται μόνο οι ανθρώπινοι με τους θείους νόμους, αλλά και η ελευθερία του ατόμου με την βία και την αυθαιρεσία της εξουσίας. Τόσο το θέμα αυτό, όσο και η συγκινητική θυσία της κόρης του Οιδίποδα, έχουν κάνει την “Αντιγόνη” τη δημοφιλέστερη ίσως τραγωδία του αττικού θεάτρου. Με την “Αντιγόνη” εγκαινίασε το θέατρο του Λυκαβηττού, ο θίασος της Άννας Συνοδινού. Η προσπάθεια του σκηνοθέτη Γιώργου Σεβαστίκογλου, όπως αναφέρουν οι κριτικές της εποχής, υπονομεύθηκε από τον ανεπαρκή χρόνο προετοιμασίας και την αστοχότατη μετάφραση, που αποπειράθηκε να ξαναφέρει την πιο νεκρωμένη (και αδόκιμη) καθαρεύουσα στη σκηνή. Ξεχώρισαν, ωστόσο, εκτός από την Α. Συνοδινού, ο Γρ. Βαφιάς, ο Ν. Καζής και η Δ. Νικολαΐδου.

ΤΡΩΑΔΕΣ
Τραγωδία του Ευριπίδη
Εθνικό Θέατρο
Επιδαύρια 1965

Μες στην καρδιά του Πελοποννησιακού Πολέμου, γράφει ο Ευριπίδης τις “Τρωάδες”(415), καταδικάζοντας όχι μόνο την απάνθρωπη καταστροφή της Μήλου απ’ τους συμπατριώτες του, αλλά και κάθε πόλεμο γενικά, σαν ολέθριο κι εγκληματικό, όποια κίνητρα κι αν έχει, όση “δόξα”κι αν φέρνει. Επίκεντρο της τραγωδίας του κάνει την Εκάβη, που σε όλο το έργο θρηνεί για τις ατέλειωτες συμφορές της Τροίας, ενώ γύρω της ξετυλίγονται επεισόδια οδύνης με την Κασσάνδρα, την Ανδρομάχη, το Χορό των Τρωαδιτισσών. Τραγωδία συγκλονιστική, τόσο για την εικόνα της πολεμικής καταστροφής που δίνει, όσο και για την ανελέητη επίθεσή της κατά του πολέμου, οι “Τρωάδες”έχουν μεταφρασθεί στα νεοελληνικά από τον Α. Κάσδαγλη (1904), τον Αρ. Καμπάνη (1911), τον Θρ. Σταύρου (1952), τον Π. Σπανδωνίδη (1954), την Ε. Φερεντίνου (1962). Τηυν παράσταση σκηνοθέτησε ο Τάκης Μουζενίδης. Ξεχώρισαν η Αλέκα Κατσέλη και η Κάκια Παναγιώτου.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΑΙ
Κωμωδία του Αριστοφάνη
“Ελληνική Σκηνή”

Με τη σάτιρα αυτή των “καινών”θεωριών για την κοινοκτημοσύνη και τη χειραφέτηση των γυναικών (392) είχε εγκαινιάσει το Εθνικό Θέατρο τον κύκλο της “Αττικής Κωμωδίας” (1956). Η “Ελληνική Σκηνή” ανέβασε την κωμωδία σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Μ. Βολανάκη, με τους Α. Συνοδινού, Γ. Μιχαλακόπουλο, Κ. Καζάκο, Γρ. Βαφιά. Τα κοστούμια και τα σκηνικά ήταν της Μ. Καρέλλα.

ΠΛΟΥΤΟΣ
Κωμωδία του Αριστοφάνη
Εθνικό Θέατρο

Το τελευταίο (388) από τα σωζόμενα έργα του αθηναίου κωμωδού ανέβηκε σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά. Ξεχώρισαν οι Χρ. Νέζερ, Π. Ζερβός, Μ. Καλογιάννης. Α. Ραυτοπούλου, Α. Μαλλιαγρός.

ΠΕΡΣΑΙ
Τραγωδία του Αισχύλου
Θέατρο Τέχνης

Το Θέατρο Τέχνης πρωτόπαιξε τους “Πέρσες” στο θέατρο Aldwych του Λονδίνου και στα πλαίσια της World Theatre Season τον Απρίλιο 1965. Αμέσως έπειτα, το θέατρο “Sarah Bernhardt” του Παρισιού στα πλαίσια του Théâtre des Nations. Στην Ελλάδα παρουσίασε αυτή του την ερμηνεία πρώτα στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο 1965, στο θέατρο του Δημοτικού Πάρκου. Και στην Αθήνα, τον Αύγουστο 1965, στο Ωδείον Ηρώδου Αττικού και στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Μετάφραση: Πάνος Μουλλάς, σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, μουσική: Γιάννης Χρήστου, σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Τσαρούχης. Βασικοί ηθοποιοί: Στέλιος Καυκαρίδης (Ξέρξης, βασιλιάς των Περσών), Νέλλη Αγγελίδου (Άτοσσα, μητέρα του Ξέρξη), Δημήτρης Χατζημάρκος (Δαρείος, πατέρας του Ξέρξη), Γιώργος Λαζάνης (Αγγελιαφόρος).

_________________________

• Κεντρική φωτογραφία: Θάνος Κωτσόπουλος (Αγεμέμνων), Ελένη Χατζηαργύρη (Κασσάνδρα), Κατίνα Παξινού (Κλυταιμνήστρα). Ορέστεια: Αγαμέμνων (1965). Εθνικό Θέατρο: Κεντρική Σκηνή, 27/06/1965 – 27/06/1965

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

dromena

Latest posts by dromena (see all)

• Κυκλοφορεί σε μετάφραση του Καθηγητή Βάιου Λιαπή το βιβλίο «Το Αρχαίο Θέατρο μέσα από τις Πηγές» - 14 Νοεμβρίου, 2024
• ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (3) - 11 Νοεμβρίου, 2024
• ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (2) - 10 Νοεμβρίου, 2024
• ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (1) - 10 Νοεμβρίου, 2024
• Θέατρο του λαού: Ο Καραγκιόζης, η ιστορία του, η σημασία του - 27 Απριλίου, 2024