Αμάντας Μιχαλοπούλου “Η Φαίδρα καίγεται” | σκηνοθεσία Γιάννης Καλαβριανός

Μοιράσου το!

Εταιρεία Θεάτρου Sforaris – Γιάννης Καλαβριανός
Η Φαίδρα καίγεται της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Η Φαίδρα ερωτεύεται, κάνει την κίνηση των τολμηρών ανθρώπων, το αποκαλύπτει και το υπερασπίζεται. Λες και δεν θα μπορούσε να ερωτευθεί κάποιον άλλον, λες και δεν υπήρχαν άλλοι για να αποθεώσει. Εμφανίζεται πάνοπλη, όπως όσοι το εκφράζουν πρώτοι, και απολύτως αδύναμη, ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Ο Ιππόλυτος, καλείται να την ακολουθήσει. Η απάντηση σε έναν έρωτα, όμως, όπως και η εκκίνησή του, δεν είναι ποτέ η συνισταμένη λογικών παραμέτρων. Όπως δεν ερωτευόμαστε τους φαινομενικά «ταιριαστούς», έτσι και δεν αρνούμαστε τους άλλους.

Στον αντίποδα της ενοχικής Φαίδρας του αρχαίου μύθου και των κλασικών μεταγραφών της, και εμπνευσμένη από την ερωτική ηρωίδα της Τσβετάγεβα, η σύγχρονη Φαίδρα της Αμάντας Μιχαλοπούλου αναλαμβάνει την ευθύνη της επιθυμίας της και έρχεται αντιμέτωπη με τη φωτιά.

Η παράσταση του Γιάννη Καλαβριανού, προτάσσει μια σύγχρονη ανάγνωση του έργου, αποφεύγοντας το στερεότυπο του αταίριαστου έρωτα, που ακολουθεί τον μύθο της Φαίδρας από την αρχαιότητα ως σήμερα.

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Σκηνοθεσία Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια Βάνα Γιαννούλα
Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος
Σύνθεση μουσικής Δήμητρα Τρυπάνη
Επιμέλεια κίνησης Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Τραγούδι Γιώργος Γλάστρας
Στίχοι Γιάννης Καλαβριανός / Η ηχογράφηση έγινε στο Studio 19st
Έπαιξαν οι μουσικοί Ίλυα Αλγκάερ (κοντραμπάσο), Άντζυ Κασδά (βιολί), Δήμητρα Κοκκινοπούλου (πιάνο), Δέσποινα Σπανού (βιολοντσέλο)
Βοηθός σκηνοθέτη Αλεξία Μπεζίκη
Βοηθός σκηνογράφου Άννα Ζούλια
Φωτογραφίες Ελίνα Γιουνανλή
Παίζουν Άννα Μάσχα (Φαίδρα), Νίκος Λεκάκης (Ιππόλυτος), Μαρία Κοσκινά (Ληώνη), Μαρία Μοσχούρη (Αφροδίτη), Ειρήνη Ιωάννου-Παπανεοφύτου (Άρτεμη)
Εκτέλεση παραγωγής Εταιρεία Θεάτρου Sforaris
Διεύθυνση παραγωγής Κατερίνα Μπερδέκα
Οργάνωση παραγωγής Πάνος Σβολάκης

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Οποιαδήποτε αλλαγή στην κινητική κατάσταση ενός σώματος προκαλεί, σύμφωνα με τους όρους της Φυσικής, την αδράνεια, την αντίσταση δηλαδή σε αυτή την αλλαγή. Ο έρωτας αλλάζει όχι μόνο την κινητική μας κατάσταση, τους χτύπους της καρδιάς ή τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά όλο μας τον κόσμο. Με προέλευση, μέγεθος και κατάληξη αβέβαια, η μεγαλύτερη παγίδα που έφτιαξε η φύση για τη διαιώνιση της ζωής καταντά μέγεθος αφύσικο. Κι αν τα σώματα αρχικά αδρανούν, ο έρωτας καλεί στη βίαιη μετακίνησή τους και επηρεάζει τα ερωτικά υποκείμενα, και ακολούθως τον κόσμο γύρω τους.

Ο Ιππόλυτος, από την άλλη, καλείται να την ακολουθήσει. Η απάντηση σε έναν έρωτα, όμως, όπως και η εκκίνησή του, δεν είναι ποτέ η συνισταμένη λογικών παραμέτρων. Όπως δεν ερωτευόμαστε τους φαινομενικά «ταιριαστούς», έτσι και δεν αρνούμαστε τους άλλους. Δεν μπορούμε καν να είμαστε σίγουροι αν όποιος δεν ανταποκρίνεται, στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται. Ξέρουμε τι απάντησε ο Ιππόλυτος. Ξέρουμε, όμως, τι ένιωθε; Δυστυχώς, δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Οι νεότερες γυναίκες του έργου μας, παρότι φέρουν ονόματα θεών, είναι οι πιο άπειρες όλων. Η Αφροδίτη και η Άρτεμη παρακολουθούν αποστασιοποιημένα και σε στιγμές γίνονται σχεδόν αδιάφορες ή επικριτικές με τις μεγαλύτερες. Σαν να μην δέχονται πως ο έρωτας ή το σεξ είναι ταιριαστά για εκείνες. Η μητέρα τους, Ληώνη, μοιράζει την προσοχή της ανάμεσα στις κόρες και τη φίλη της, Φαίδρα, και ξαφνικά ξεσπά, πριν από αυτήν.

Τα καινούργια έργα, ακόμη και αν βασίζονται σε παλαιότερα, δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με τα εργαλεία και την προσέγγιση του παρελθόντος. Ειδικά όταν επιχειρούμε να εξηγήσουμε συμπεριφορές που επηρεάζονται από το περιβάλλον και από τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. Έτσι, λοιπόν, δεν μπορούμε να αποδώσουμε τα πάντα στην ηλικιακή διαφορά.

Η Φαίδρα είναι μια σημερινή γυναίκα, που τη βρίσκει ο έρωτας. Και οι σημερινοί άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, δεν ερωτεύονται νεότερους για να ξανανιώσουν ή να αισθανθούν ωραίοι και ποθητοί, όπως ίσως στο παρελθόν, αφού σήμερα νιώθουν ωραίοι και ποθητοί. Δεν έχουν προλάβει να δουν το γήρας να εγκαθίσταται. Και οι όποιες σωματικές αλλαγές θεωρούνται αντιμετωπίσιμες, άρα δεν υποφέρουν από δυσφορία σώματος. Η αίσθηση της ηλικίας των σύγχρονων ανθρώπων δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του παρελθόντος. Για τη Φαίδρα, η αίσθηση εαυτού δεν έχει μεταβληθεί. Άρα, μπορεί κάλλιστα να ερωτευθεί κάποιον με διαφορά ηλικίας. Και να μην περιμένει πως αυτό και μόνο θα είναι λόγος απόρριψης.

Στο τέλος επέρχεται μια μορφή συμφιλίωσης και κατανόησης, όπως μετά από κάθε καταστροφή, η ζωή ξαναπαίρνει το ανεξερεύνητο μέγεθός της, και ο έρωτας παραμένει σκοτεινός και έτοιμος να ξανακάψει τα πάντα.

Γιάννης Καλαβριανός

ΚΑΝΟΝΙΚΟ 15€ • ΦΟΙΤΗΤΙΚO / 65+ / ΚΑΛΛ. ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 12€ • ΑΜΕΑ / ΑΝΕΡΓΩΝ / ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚO ΚΑΛΛ. ΣΧΟΛΩΝ 5€

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Για την παρακολούθηση της παράστασης, δίνεται η δυνατότητα μεταφοράς των θεατών με πούλμαν προς και από το Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

Bio
Latest Posts

dromena

Latest posts by dromena (see all)

Κυκλοφορεί σε μετάφραση του Καθηγητή Βάιου Λιαπή το βιβλίο «Το Αρχαίο Θέατρο μέσα από τις Πηγές» - 14 Νοεμβρίου, 2024
ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (3) - 11 Νοεμβρίου, 2024
ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (2) - 10 Νοεμβρίου, 2024
ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (1) - 10 Νοεμβρίου, 2024
Θέατρο του λαού: Ο Καραγκιόζης, η ιστορία του, η σημασία του - 27 Απριλίου, 2024

Μοιράσου το!