Πέρης Μιχαηλίδης: Ποτέ δεν είναι αργά ακόμη για το Ταξίδι μιας Μεγάλης Μέρας μέσα στη Νύχτα…
Συνομιλώντας με τον ηθοποιό, σκηνοθέτη και δάσκαλο υποκριτικής Πέρη Μιχαηλίδη (17/6/2021)
Λογο-παίζοντας τίτλους, σκηνές, έργα και σταθμούς ζωής και καλλιτεχνικής διαδρομής με τον ηθοποιό, σκηνοθέτη και δάσκαλο υποκριτικής Πέρη Μιχαηλίδη αντί άλλου “καλωσορίσματος” στο ΚΘΒΕ, όπου βρίσκεται για έναν “ρόλο – βουνό” όπως μου τον σύστησε, αυτόν του Τζέϊμς Τάϊρον στο «Ταξίδι μιας Μεγάλης Μέρας μέσα στη Νύχτα» του κορυφαίου Ευγένιου Ο’ Νηλ, που ξεκινά από την Μονή Λαζαριστών αρχές Ιουλίου την περιοδεία ανά την ελληνική επικράτεια σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου με πρωταγωνιστές την Βέρα Κρούσκα, τον Πέρη Μιχαηλίδη, τον Θανάση Σαράντο, τον Χρήστο Διαμαντούδη και την Σταυριάνα Παπαδάκη.
«Σκηνές από έναν γάμο»: Πώς παντρεύονται υποκριτική και σκηνοθεσία;
Είναι δυο τελείως διαφορετικά πράγματα. Θεωρώ πως η ερμηνεία σε οδηγεί σε ένα… «μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» και η σκηνοθεσία μπορεί να σε τοποθετήσει να παρατηρείς σαν να βλέπεις cart postal σκηνές ζωής και ενδεχομένως και ενός γάμου… του δικού σου συνήθως.
«Ο δρόμος περνά από μέσα»: Ποιος ο μακρύτερος δρόμος που διανύσατε στην ψυχή σας για ποιο τέρμα και από πού μέσα περάσατε;
Πάντα ο δρόμος μου περνά από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και μου καθορίζει το βλέμμα στον κόσμο. Ο τόπος αυτός είναι η πεμπτουσία του νόστου μου. Η αέναη επιστροφή εκεί, προσδιορίζει ξεκάθαρα το μέλλον που καθορίζεται πάντα απ’ το παρελθόν μας.
«Η πείνα»: Η καλλιτεχνική σας πείνα τι έχει σήμερα ως κυρίως πιάτο;
Την αφοσίωση στο θέατρο και στην αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων.
«Το τάβλι»: ποιόν άνθρωπο απ’ όλη τη Γη αν ήταν μπορετό, είτε είναι εν ζωή είτε και όχι, θα θέλατε να καθίσετε απέναντί σας για μια παρτίδα τάβλι;
Θα προσκαλούσα τον Δημήτρη Μητροπάνο δίχως δεύτερη σκέψη. Τον εκτιμώ βαθιά.
«Έγκλημα και τιμωρία» Πώς τα ζούμε σήμερα;
Η καταστροφή του πλανήτη είναι το ειδεχθέστερό μας έγκλημα σήμερα θα έλεγα μαζί με τον ρατσισμό, τον διαχωρισμό των ανθρώπων εθνοτικά, φυλετικά, κοινωνικά και την ανισότητα που διέπει τις σχέσεις μας. Όσο για την τιμωρία μας, είναι αυτό που ακριβώς ζούμε σήμερα.
«Nα μ’ αγαπάς»: Τι αγαπάτε ν’ αγαπάτε;
Τις ανθρώπινες σχέσεις! Αυτές είναι που καθορίζουν την στάση μας έναντι του κόσμου, αυτές είναι που μπολιάζουν την καθημερινότητά μας και μας οριοθετούν. Αέναη επιστροφή λοιπόν και αφοσίωση στις ανθρώπινες σχέσεις μας.
«H γέννηση ενός έθνους – κράτους: 200 χρόνια μετά τι»;
Μάταια προσπαθούμε να πλησιάσουμε τα οράματα των εμβληματικών προσωπικοτήτων της προεπαναστατικής περιόδου, του Ρήγα Φεραίου και των υπολοίπων διανοητών…
«Άγριες μέλισσες: προσωπικά υποστηρίζω ότι… «τσίμπησαν» την τηλεοπτική παραγωγή επαναφέροντάς την στην ποιότητα… εσείς τι φρονείτε;
Η ελληνική τηλεόραση είχε μεγάλη ανάγκη να διηγηθεί μια ιστορία που θα καθήλωνε τον κόσμο όπως παλιά. Νομίζω ότι το πέτυχε! Πέτυχε γιατί δημιούργησε μια προσεγμένη στο έπακρο παραγωγή, με εξαίρετους ηθοποιούς θεάτρου, που έφεραν με τη συμμετοχή τους το άρωμα της καλής υποκριτικής στην tv.
«Τα καλύτερά μας χρόνια: Ποια υπήρξαν τα δικά σας ή μήπως ακόμη δεν έχουν έρθει»;
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως ζούμε αιώνια. Δεν υπάρχει τέλος, υπάρχει συνέχεια και πάντα προσδοκούμε σε κάτι καλύτερο…
Όσο για το σήριαλ, ήταν κατάλληλη στιγμή να συμμετάσχω σε μια παραγωγή που υπογράφει σεναριακά ο Νίκος Απειρανθίτης, αγαπημένος μου δημιουργός, που συνεργαστήκαμε πολύ και κατά το παρελθόν, κυρίως στα έργα του Κώστα Κουτσομήτη. Φέρει την σκηνοθετική υπογραφή της εξαιρετικής Όλγας Μαλέα και έχει πρωταγωνιστή τον Ηλία Μελέτη, που με το παίξιμό του, σε προδιαθέτει να συνεργαστείς μαζί του.
«Ποτέ δεν είναι αργά: για να ζήσουμε τι»;
Ποτέ δεν είναι αργά για να επανορθώσουμε, ποτέ δεν είναι αργά να πούμε συγνώμη, να σχεδιάσουμε και να ονειρευτούμε. Ποτέ δεν είναι αργά ακόμη για το Ταξίδι μιας Μεγάλης Μέρας μέσα στη Νύχτα…
«Θέατρο Μηχανή»: τι στόφα ηθοποιών παράγει σήμερα το θέατρο;
Ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί… Η Εταιρία Θεάτρου «Θέατρο Μηχανή» με εικοσιπενταετή κατάθεση στον χώρο του πολιτισμού, δυστυχώς, σήμερα δεν υπάρχει πια. Αναζήτησε έργα σύγχρονων «καταραμένων» συγγραφέων σε μη αμιγώς θεατρικούς χώρους. Αυτά τα θέατρα που αγάπησα, θέατρα μιας απέραντης παραγκούπολης, των πενήντα μόλις θέσεων, σήμερα λόγω της πανδημίας βρίσκονται σε δεινή θέση, βιώνοντας μιαν ανηλεή κρίση, δυσβάσταχτη. Από τη μία υπάρχουν οι μεγάλες σκηνές που ανεβάζουν έργα εμπορικότητας, όμως στα μικρά μας θέατρα είναι που κτυπά η καρδιά ενός άλλου θεάτρου. Αυτού που μας οδήγησε να ασχοληθούμε όλοι μας με το θέατρο. Διένυσα προσωπικά όλη μου τη διαδρομή σε αυτούς τους χώρους για να επιστρέψω στο ΚΘΒΕ, τη μήτρα που με γέννησε, για τρίτη φορά. «Κι επέστρεφε… αγαπημένη αίσθηση» που έλεγε ο Καβάφης… ένα ποίημα συγκλονιστικό που διάβαζα και στην Σχολή και μ’ ακολούθησε τα επόμενα χρόνια…
«Μοντέρνοι καιροί»: υποφέρονται;
Είμαι εξαιρετικά ευαίσθητος στη διδασκαλία των νέων παιδιών. Οι «Μοντέρνοι Καιροί» μου δίνουν τη δυνατότητα να είμαι κοντά τους σε δύσκολους καιρούς, που αλήθεια, δύσκολα υποφέρονται… Εξακολουθούν με περισσή γενναιότητα να ονειρεύονται τον εαυτό τους στο θεατρικό σανίδι και μάλιστα επαγγελματικά και αυτό είναι για μένα το πλέον συγκινητικό. Στη σχολή η δουλειά μας εκτός απ’ τη διδασκαλία της υποκριτικής τέχνης, είναι να παράσχουμε τα παιδαγωγικά εχέγγυα που θα διαπλάσουν μια καθολική συμπεριφορά αξιών βασισμένη στην αλληλεγγύη που θα τους βγάλει στο δρόμο της εκπλήρωσης του ονείρου τους έναντι της Τέχνης.
Σύνταξη – Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου
The following two tabs change content below.
Latest posts by dromena (see all)
- Ο Σαίξπηρ στο πολεμικό Λονδίνο - 11 Απριλίου, 2024
- Η “Δωδέκατη νύχτα” του Σαίξπηρ - 2 Απριλίου, 2024
- Αν ο Νίκος Χαραλάμπους σκηνοθετούσε τον τηλεφωνικό κατάλογο - 31 Μαρτίου, 2024
- Ο σκηνοθέτης Νίκος Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024
- Μνήμη Νίκου Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024
