Χρήστος Τσαγανέας (1906-1976)

Χρήστος Τσαγανέας (1906-1976)

Μοιράσου το!

Ο Χρήστος Τσαγανέας (Βραΐλα Ρουμανίας 2 Ιουλίου 1906 – 2 Ιουλίου 1976) ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Καταγόταν από εύπορη και αριστοκρατική οικογένεια και από μικρός έδειξε μεγάλη αγάπη για το θέατρο. Οι γονείς του, όμως, είχαν απαιτήσει να τελειώσει κάποια πανεπιστημιακή σχολή και γι’αυτό όταν αποφοίτησε από το ελληνικό γυμνάσιο της Ρουμανίας τον έστειλαν στην Αθήνα για ακαδημαϊκές σπουδές.

Γράφτηκε αρχικά στην Ιατρική αλλά σύντομα την παράτησε και πήγε στην Νομική από την οποία δεν πήρε ποτέ πτυχίο. Η αιτία αυτού του γεγονότος ήταν η γνωριμία και ο έρωτάς του για την κατά εφτά χρόνια μεγαλύτερή του ηθοποιό Νίτσα Βιτσώρη, για χάρη της οποίας εγκατέλειψε τις σπουδές του και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο.

Όταν η Βιτσώρη χώρισε από τον πρώτο της σύζυγο, ο Τσαγανέας όχι μόνο την παντρεύτηκε αλλά γράφτηκε και στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου για να πάρει σωστές βάσεις και πτυχίο υποκριτικής.

Για αυτήν την επαγγελματική του επιλογή είχε αρκετούς καβγάδες με τους γονείς του, με τους οποίους ήρθε τελικά σε ρήξη και του έκοψαν την χρηματοδότηση. Ο ίδιος ο Τσαγανέας αντιμετώπισε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα μέχρι να αρχίσει να βγάζει χρήματα από το επάγγελμά του. Για αρκετό καιρό ζούσε σε ένα πλοιάριο στο λιμάνι του Πειραιά ενώ αναγκάστηκε να λάβει μέρος σε παραστάσεις περιπλανώμενων θιάσων, που εκείνη την εποχή ήταν υποτιμημένα. «Λίγα τα θέατρα, λίγες οι θεατρικές πιάτσες, πολλοί οι ασκούντες το επάγγελμα», όπως έλεγε.

Εμφανίστηκε σε πάνω από 65 ταινίες και αρκετές θεατρικές παραστάσεις, που σημάδεψαν την καριέρα του. Ερμήνευε κυρίως δεύτερους ρόλους στις κινηματογραφικές ταινίες που συμμετείχε. Γνωστότερος ρόλος του είναι στην ταινία Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο, όπου ενσάρκωσε τον διευθυντή του κολεγίου με τις ατίθασες μαθήτριες και είχε την χαρακτηριστική ατάκα “βεβαίως-βεβαίως”.

Ο πρώτος σύντομος ρόλος που ερμήνευσε με ιδιαίτερη επιτυχία ήταν στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948) μαζί με τον Βασίλη Λογοθετίδη όπου ερμήνευσε τον τρόφιμο του τρελοκομείου, που μέσα στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου φώναζε την αλησμόνητη φράση «Άνθρωποι, Άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός». Είχε προηγηθεί η συμμετοχή του στην ταινία του Ερτογρούλ Μουχσίν μπέη Ο Κακός Δρόμος, που βασιζόταν στο ομώνυμο διήγημα του Γρηγορίου Ξενοπούλου. Στην ταινία του Τούρκου σκηνοθέτη πρωταγωνιστούσαν η Μαρίκα Κοτοπούλη και ο Βασίλης Λογοθετίδης. Η ταινία αυτή προβλήθηκε το 1933 και ήταν η πρώτη εμφάνιση του Τσαγανέα στον κινηματογράφο.

Στο θέατρο ξεκίνησε το 1929 με το θεατρικό δράμα του Βιτσέντζου Κορνάρου “Η θυσία του Αβραάμ” όπου ξεδίπλωσε το υποκριτικό του ταλέντο και έγινε γνωστός στην θεατρική πιάτσα. Για τριάντα χρόνια συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους αθηναϊκούς θιάσους, παίζοντας κυρίως σε κλασικά έργα, ενώ την δεκαετία του ’60 στράφηκε στην κωμωδία και συνεργάστηκε με τον Μίμη Φωτόπουλο. Για αρκετά χρόνια υπήρξε από τους πρωταγωνιστές του Εθνικού Θεάτρου, σε σημαντικούς ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου.

Λόγω της αριστοκρατικής καταγωγής και της αρχοντικής του εμφάνισης, ο Τσαγανέας έκανε συνήθως τον κύριο της υψηλής κοινωνίας ή τον πλούσιο και υπερόπτη. Αντίθετα στο θέατρο, οι ρόλοι του κάλυπταν ολόκληρο το ρεπερτόριο. Ξεκίνησε από το κλασικό θέατρο, πέρασε στην κωμωδία και κατά την διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, συμμετείχε σε επιθεωρήσεις με τον θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη, του οποίου ήταν βασικό στέλεχος. Με την έναρξη του πολέμου, ο εν λόγω θίασος μετατράπηκε από θίασος πρόζας σε επιθεωρησιακό θίασο και ανέβασε την πρώτη πολεμική σατυρική επιθεώρηση των Γιαλαμά – Οικονομίδη – Θίσβιου “Πολεμικές Καντρίλιες”. Η καριέρα του θεωρείται άκρως επιτυχημένη, παρόλο που το ξεκίνημά της δεν ήταν καθόλου εύκολο.

Υπήρξε δεύτερος σύζυγος της επίσης ηθοποιού Νίτσας Τσαγανέα και πεθερός του Γιώργου Οικονομίδη. Πέθανε την ημέρα των γενεθλίων του. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Την επόμενη ημέρα της εκταφής του ετάφη στο ίδιο μνήμα ο μεγάλος Έλληνας λαϊκός συνθέτης Βασίλης Τσιτσάνης.

Η πολιτεία τίμησε τον Χρήστο Τσαγανέα με τον Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου του Α’, ένα παράσημο που απονεμόταν σε πολίτες που διακρίθηκαν με τις πράξεις τους υπέρ της πατρίδας.

Φιλμογραφία

1933 Κακός δρόμος
1948 Οι Γερμανοί ξανάρχονται
1948 Μαντάμ Σουσού
1948 Χαμένοι άγγελοι Χρήστος Τεράκης
1952 Έτσι έσβησε η ζωή μου
1954 Ο άνεμος του μίσους
1954 Χαρούμενο ξεκίνημα διευθυντής προγράμματος ραδιοφωνικού σταθμού
1955 Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο Μπεναρδής, εφοπλιστής
1955 Τζο ο Τρομερός Λαυρέντης Καλλίρης
1955 Το φιντανάκι (ταινία) Γιαβρούσης
1958 Ο μισογύνης Πλάτωνας
1958 Μια ζωή την έχουμε διευθυντής εμποροπιστωτικής τραπέζης
1959 Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο διευθυντής κολεγίου
1959 Έγκλημα στο Κολωνάκι Κώστας Φλωράς
1959 Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα Πλούταρχος Παχουλός
1959 Διακοπές στην Κολοπετινίτσα Ιορδάνης Μουράτογλου
1960 Το χαμίνι Νικηφόρος
1960 Πλούσιοι χωρίς λεφτά
1960 Έγκλημα στα παρασκήνια Παύλος Στεφάνου
1961 Τα νειάτα θέλουν έρωτα
1961 Μην κλάψεις για μένα
1961 Ποιος θα κρίνει την κοινωνία
1961 Ο θάνατος θα ξαναρθεί γιατρός
1961 Μάνα μου, παραστράτησα πατέρας Πέτρου
1961 Φτωχαδάκια και λεφτάδες Λεωνίδας Ντεκρίσης, τρελός
1962 Οι κατατρεγμένοι
1962 Ο διάβολος και η ουρά του
1962 Μην ερωτεύεσαι το Σαββάτο
1962 Ορφανή σε ξένα χέρια Νόταρης
1962 Προδομένη αγάπη Αλέξανδρος Βενέτης
1962 Πεζοδρόμιο
1962 Η κυρία του κυρίου Θεοφάνης Ντελάκης
1962 Ο Θόδωρος και το δίκαννο Παντελής
1963 Ο δρόμος με τα κόκκινα φώτα
1963 Όσα κρύβει η νύχτα
1963 Κάτι να καίει Πετρίδης
1963 Ο φίλος μου ο Λευτεράκης Β. Καρατζαμούλης, ψυχίατρος
1964 Αλύγιστη στη ζωή
1964 Αν έχεις τύχη Φωκίων Καρυάδης
1964 Είναι βαρύς ο πόνος μου Γιαλούρης
1965 Η πικραγαπημένη
1965 Φτωχός, αλλά τίμιος
1965 Η στοργή Κλεόπας Χατζηγεωργίου
1965 Του χωρισμού ο πόνος Μάριος Περεσιάδης
1966 Θυσία (ταινία)
1966 Η αρτίστα Ηλίας
1966 Ένα καράβι Παπαδόπουλοι πελ Παπ
1966 Το συρτάκι της αμαρτίας Φίλωνας
1966 5.000 ψέματα Πάτροκλος Σωκρατίδης, αρχαιολάτρης
1967 Ο σατράπης
1967 Το πιο λαμπρό αστέρι
1967 Το πλοίο της χαράς ο καπετάνιος
1967 Τα δολλάρια της Ασπασίας Ψαλτάκης
1967 Δημήτρη μου… Δημήτρη μου Γεράσιμος Καρράς
1967 Κοκοβιός και σπάρος στα δίχτυα της αράχνης
1968 Ο παλιάτσος
1968 Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο Κρίτων Στεφανής
1968 Οι άντρες δεν λυγίζουν ποτέ ιδιοκτήτης κλινικής
1968 Δόκτωρ Ζι-Βέγγος Μπάμπης
1968 Επιχείρησις Απόλλων πρέσβης Φρεντερίκ
1969 Ένας μάγκας στα σαλόνια Γεράσιμος Νικολάου
1970 Ο ακτύπητος χτυπήθηκε Ανδροκλής Χαλδουπής
1971 Σέργιος και Άννα
1971 Μάρα και η τσιγγάνα
1971 Κάθε ναυάγιο και μια κόλαση
1971 Ο Μανολιός ξανακτυπά Τεπελένης
1971 Μια γυναίκα φεύγει κύριος Χρυσάφης
1971 Η κρεβατομουρμούρα Μαυρομιχαλέας
1971 Ένα αγόρι αλλιώτικο απ’ τα άλλα Ιάκωβος Δημητρίου

Πηγές

  • Έλληνες – Ελληνίδες ηθοποιοί
  • Θοδωρος Έξαρχος – ‘Έλληνες Ηθοποιοί‘

Μοιράσου το!
ΔΡΩΜΕΝΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

ΙΣΩΣ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ