“Άλκηστη” του Ευριπίδη, από τον Γιόχαν Σίμονς, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Μια γυναίκα θυσιάζει τη ζωή της
Ο άνδρας της γλιτώνει το θάνατο.
Ένα εκκλησιαστικό όργανο τους συνοδεύει.
Στο Μπόχουμ της Γερμανίας, οι πρόβες για την Άλκηστη του Ευριπίδη υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του καταξιωμένου Ολλανδού σκηνοθέτη Γιόχαν Σίμονς, σημερινού καλλιτεχνικού διευθυντή του Schauspielhaus Bochum και εκ των πρωτεργατών της ευρωπαϊκής θεατρικής πρωτοπορίας, βρίσκονται στο τελικό στάδιο πριν από την άφιξη στην Ελλάδα. Προς το παρόν, ο αυτοσχέδιος καταυλισμός τους, που ανυπομονούμε να δούμε σε παγκόσμια πρώτη στην Επίδαυρο, έχει στηθεί στον πέμπτο όροφο του Schauspielhaus Bochum. Εκεί και το εκκλησιαστικό όργανο που παίζει ζωντανά τη μουσική από την Άλκηστη του Γκλουκ, μεταγραμμένη από τον Βέλγο συνθέτη Steven Prengels.
Ο Γιόχαν Σίμονς αγαπά τη Μουσική και της δίνει ρόλο πρωταγωνιστή. «Τα κείμενα οδηγούν τις σκέψεις, ενώ η Μουσική αφήνει ελεύθερα τα συναισθήματα να υπάρξουν», λέει, ενώ αποκαλύπτει ότι στην παράσταση, εκτός από Γκλουκ θα ακούσουμε και ένα σύγχρονο ποπ τραγούδι. «Για μένα η μουσική είναι η ανώτατη μορφή τέχνης. Η μουσική αιωρείται ανάμεσα στον ουρανό και τη γη», σημειώνει και προσθέτει συγκεκριμένα για την Άλκηστη: «Η ύπαρξη της Μουσικής ανάμεσα στη δράση δίνει στο θεατή ελεύθερο χώρο, μια ανάσα για να μπορέσει να κάνει τις προσωπικές του σκέψεις του και να κυλιστεί στα συναισθήματά του».
Η πρόβα συνεχίζεται και ο Σίμονς δίνει τις τελευταίες οδηγίες στους ερμηνευτές του – τέσσερις τραγουδίστριες που ενσαρκώνουν τον Χορό και μια ομάδα εξαίρετων ηθοποιών, μισοί Γερμανοί και μισοί Ολλανδοί. Κυρίως τους διορθώνει το βλέμμα: πρέπει να κοιτούν ψηλά και όχι ίσια, όπως θα έκαναν σε ένα κλειστό θέατρο. Όλοι τους ανυπομονούν για την Επίδαυρο. Για τη μοναδική εμπειρία να ερμηνεύσουν την ευριπίδεια Άλκηστη, που τόσο καιρό μελετούν, στον τόπο που της αρμόζει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, στο μαγευτικό αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Εκεί θα τεθούν και όλα τα ερωτήματα του έργου, μέσα από την ανάγνωση του Σίμονς: Ο ρόλος του λευκού αρσενικού που πρέπει να ζήσει. Ο φόβος του για τον θάνατο και ο εγωκεντρισμός του. Η ηρωΐδα Άλκηστη που καλείται να θυσιαστεί γα τον άντρα της τον Άδμητο. Η εκκωφαντική σιωπή της. Ο ρόλος της αγάπης. Η σημασία της απώλειας. Κι ύστερα, τα παιδιά που μένουν πίσω. Παιδιά που θρηνούν για τη μάνα τους. Παιδιά που πενθούν, αλλά και ένα αγόρι που μεγαλώνει σαν τον πατέρα και τον παππού του. Άλλος ένας λευκός άντρας.
Όπως λέει ο ίδιος, αυτό το κείμενο του Ευριπίδη το επέλεξε γιατί πρόκειται για μια «καθαρή ιστορία, ένα παραμύθι, χωρίς αμφισημίες». Είχε επίσης στα χέρια του την «εξαιρετική» διασκευή της Καναδής ποιήτριας Αnne Carson, η οποία τον γοήτευσε και πάνω σε αυτή πάτησε η δραματουργία της Susanne Winnacker. «Η Άλκηστη είναι να σατυρικό δράμα», σχολιάζει ο Σίμονς. «Αυτό που παρακολουθούσαν οι θεατές μετά τις τραγωδίες για να νιώσουν μια ανακούφιση, μια ανάταση».
Και όλα αυτά σε έναν άδειο χώρο, όπου δεσπόζει μονάχα το εκκλησιαστικό όργανο. Ο λόγος για την εικαστική πρόταση του σπoυδαίου σκηνογράφου Johannes Schütz, η οποία δεν περιλαμβάνει παρεμβάσεις στην ορχήστρα, αλλά απέξω. Πώς βλέπουν το σκηνικό της Άλκηστης Σίμονς και Σύτς; Έξω από την ορχήστρα θα στηθεί ένας καταυλισμός, ένα σκηνικό περιπλανώμενου θιάσου: μερικά τροχόσπιτα, σκηνές, πλαστικές καρέκλες, μια νεκροφόρα… Πάνω στα δέντρα θα προβάλλονται οι στίχοι από τα έργα. Στίχοι στα αρχαία ελληνικά.
Λέει ο Σίμονς: «Η ομάδα των ηθοποιών, η ομάδα μας, θα έρθει στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου για λίγο και ύστερα θα φύγει». Στο κυκλικό αυτό θέατρο, που μοιάζει με μια πελώρια αγκαλιά, οι νομάδες-ηθοποιοί θα γίνουν ένα με το κοινό, κι ύστερα θα τραβήξουν για αλλού.
Ως νομαδικό σύνολο, όμως, που έχει τους δικούς του κανόνες και κώδικες, έχει σκεφτεί ο Σίμονς και τον κόσμο της Άλκηστης. «Όχι σαν έναν κόσμο διανοουμένων. Όχι σαν έναν κόσμο που προσομοιάζει με τη σύγχρονη δυτική κοινωνία. Γι’ αυτό και οι κώδικες του μπορεί να είναι ανοίκειοι. Ένα χαστούκι ή ένα σπρώξιμο μπορεί να μην είναι τόσο κατακριτέα», εξηγεί.
Σε λίγες μέρες όλοι και όλα τα παραπάνω θα μεταφερθούν στην Επίδαυρο. Κι εμείς ανυπομονούμε για το σπουδαίο αυτό θεατρικό γεγονός που θα ανοίξει τα φετινά Επιδαύρια.
Γιόχαν Σίμονς
Λίγα λόγια για τον Γιόχαν Σίμονς:
Γεννημένος το 1946 στην Ολλανδία, με σπουδές χορού στην Ακαδημία του Ρότερνταμ και υποκριτικής στη Θεατρική Ακαδημία του Μάαστριχτ, ο Γιόχαν Σίμονς είναι εκ των ιδρυτών του εμβληματικού Theater Hollandia μαζί με τον μουσικό Πωλ Κουκ. Από την ίδρυσή του το 1985, το Theater Hollandia επιλέγει μια ριζοσπαστική προσέγγιση απέναντι στα κείμενα, ρίχνοντας βάρος στη μουσική διάσταση του λόγου και στοχεύοντας στη μουσικότητα της παράστασης. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι η συστηματική ενασχόληση του Hollandia με την αρχαία τραγωδία από το 1989, και αφότου δούλεψε πάνω στον Προμηθέα, έχει δώσει σημαντικές σκηνικές προτάσεις, όπου η μουσική συνδυάζεται με τον χορό, την εικαστική έκφραση και την περφόρμανς.
Το 2001 ο Σίμονς έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής του θεατρικού οργανισμού ZT/Hollandia και το 2005 ανέλαβε το βελγικό Publiekstheater, το οποίο μετονόμασε σε NTGent, δίνοντας νέα καλλιτεχνικά ερεθίσματα και σκηνοθετώντας μεταξύ άλλων κλασικά έργα του Αισχύλου και του Μπέκετ, και σενάρια των Κριστόφ Κισλόφσκι και Μπίλλι Γουάιλντερ.
Το 2009 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Γάνδης. Από το 2010 έως το 2015 ο Σίμονς ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του βραβευμένου επί των ημερών του Münchner Kammerspiele. Το 2014 έλαβε το γερμανικό θεατρικό βραβείο Der Faust για την παράσταση Ο θάνατος του Νταντόν. Την ίδια χρονιά τιμήθηκε επίσης με το θεατρικό βραβείο του Βερολίνου, αλλά και με το Prinz Bernhard Kulturfonds Preis, το σημαντικότερο καλλιτεχνικό βραβείο των Κάτω Χωρών, για τη συνολική προσφορά του στο θέατρο εντός και εκτός συνόρων.
Από το 2015 έως το 2017 ο Σίμονς ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής της Ruhrtriennale και επέστρεψε στο NTGent ως καλλιτεχνικός σύμβουλος, ενώ από τη σεζόν 2018/2019 έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Schauspielhaus Bochum.
Στην Ελλάδα το κοινό τον έχει γνωρίσει στο Ηρώδειο με τις Βάκχες του Ευριπίδη (2002) και με το Καζιμίρ και Καρολίνα του Χόρβατ (2009), σε συν-σκηνοθεσία με τον συνεργάτη του Paul Koek, ενώ είναι η πρώτη φορά που θα τον δούμε στην Επίδαυρο. Μαζί του ένα καστ καταξιωμένων και νεότερων διεθνών –Γερμανών και Ολλανδών– ηθοποιών, μεταξύ των οποίων και ο βραβευμένος με EMMY α’ ανδρικού ρόλου Πιερ Μπόκμα.
Το έργο:
Από τα πιο αλλόκοτα έργα του Ευριπίδη, στο μεταίχμιο μεταξύ τραγωδίας και κωμωδίας, η Άλκηστη αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που θυσιάζει τη ζωή της για να σώσει τη ζωή του ετοιμοθάνατου άντρα της. Θρήνοι, διαπραγματεύσεις, διαφωνίες. Ποιος δεν φοβάται να πεθάνει; Ποιος δικαιούται περισσότερο να ζήσει; Εντέλει, ο Ηρακλής κατεβαίνει στον Άδη για να φέρει πίσω την Άλκηστη, μόνο που τώρα η ηρωίδα είναι μια ξένη για την οικογένειά της.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
- Σκηνοθεσία Johan Simons
- Δραματουργία Susanne Winnacker
- Σκηνικά Johannes Schütz
- Κοστούμια Greta Goiris
- Μουσική σύνθεση Steven Prengels
- Φωτισμοί Bernd Felder
- Βίντεο Voxi Bärenklau
- Σχεδιασμός ήχου Will-Jan Pielage
- Φωνητική διδασκαλία Roswitha Diericks
- Βοηθός σκηνοθέτη David Goldmann
- Βοηθοί σκηνογράφου Ingrid Pons i Miras, Anita Ackva
- Βοηθοί ενδυματολόγου Flora Kruppa, Isabela Voicu
- Κατασκευές Oliver Kroll
- Διεύθυνση σκηνής Uwe Marx
- Τεχνικός σκηνικών Frank Engel
- Τεχνικός βίντεο Nils Jäger
- Τεχνικός ήχου Jordy Zoet
- Ραδιοτεχνικός Yannick de Wit
- Συνεργασία στα κοστούμια Hannah Brüggemann, Cornelia Fischer, Britta Brodda
- Υποβολέας Isabell Weiland
- Καλλιτεχνική διεύθυνση – Ειδική συμμετοχή Sabine Krüger
- Καλλιτεχνικό γραφείο Beatrix Feldmann
- Οδηγός Ali Tugrul
- Παίζουν Anne Rietmeijer (Άλκηστη), Steven Scharf (Άδμητος), Elsie de Brauw (Τροφός), Pierre Bokma (Ηρακλής), Stefan Hunstein (Πατέρας), Dominik Dos-Reis, Ann Göbel (Παιδιά), Viktor IJdens (Απόλλων), Lukas von der Lühe (Θάνατος)
- Συμμετέχουν Antonia Busse σοπράνο, Natalija Radosavljevic σοπράνο, Sarah-Léna Winterberg άλτο, Luzia Ostermann άλτο, Christopher Bruckman / Boris Gurevich εκκλησιαστικό όργανο
- Συμπαραγωγή Schauspielhaus Bochum – Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου
Latest posts by dromena (see all)
- Θέατρο του λαού: Ο Καραγκιόζης, η ιστορία του, η σημασία του - 27 Απριλίου, 2024
- Ο Σαίξπηρ στο πολεμικό Λονδίνο - 11 Απριλίου, 2024
- Η “Δωδέκατη νύχτα” του Σαίξπηρ - 2 Απριλίου, 2024
- Αν ο Νίκος Χαραλάμπους σκηνοθετούσε τον τηλεφωνικό κατάλογο - 31 Μαρτίου, 2024
- Ο σκηνοθέτης Νίκος Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024