Αdolf Shapiro – Σεμινάριο για την Μέθοδό του με αντικείμενο τις «Τρεις αδελφές» του Α.Τσέχωφ
O ADOLF SHAPIRO (γεν.4/7/1939-Χάρκοβο, ΕΣΣΔ ) αποφοίτησε από την σχολή σκηνοθεσίας του Θεατρικού Ινστιτούτου του Χάρκοβο. Ύστερα συνέχισε τις σπουδές του στη Μόσχα, στο Ανώτατο Εργαστήρι Σκηνοθεσίας της Μαρίας Κνέμπελ. Μεταξύ του 1962 και του 1992 εργαζόταν στην Λετονία όπου διηύθυνε το Θέατρο Νεολαίας της Ρίγας. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα που έχει σκηνοθετήσει είναι: «Ο Ιβάνοφ», « Ο Δαίμων» του Α. Τσέχωφ, «Η πόλη με την αυγή» του Α. Αρμπούζοφ, «Το δάσος» του Α. Οστρόφσκι, «Το χρυσό άτι» του Γ. Ραινη, «Πέερ Γκιντ» του Γ. Ιψεν, «Ο πρίγκιπας του Γκόμπουρκ» του Γ. Κλάιστ, «Ο φόβος και η απελπισία του Τρίτου Ράιχ» του Μπρεχτ, «Αύριο ήταν πόλεμος» του Μ. Βασίλιγιεφ, «Δημοκρατία» του Ι. Μπρόντσκι – και άλλα.
Το Θέατρο Νεολαίας της Ρίγας διατηρούσε δύο θιάσους (ο ένας ρώσικος και ο άλλος από την Λετονία ) – πέρα του ότι είχε μια μοναδική οργανωτική δομή, ήταν επίσης πολύ γνωστό εντός της χώρας αλλά και στο εξωτερικό. Έχει κερδίσει βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ. Ειδικά για το θέατρο αυτό, γράφονταν θεατρικά έργα από κορυφαίους ρώσους δραματουργούς.
- Στο ευρωπαϊκό φεστιβάλ της Ρώμης «Το θέατρο στην οθόνη» κέρδισε το Grand Prix και το Χρυσό μετάλλιο για την «Η εφεύρεση του βαλς» βασισμένη στο βιβλίο του Β. Ναμπόκοφ.
- Βραβευμένος με τον τίτλο «Ο καλλιτέχνης του λαού» της Δημοκρατίας της Λετονίας
- Κρατικό βραβείο της Λετονίας
- Βραβείο Μόσχας για τον τομέα της λογοτεχνίας και της τέχνης
- Νικητής του διεθνούς φεστιβάλ «Ο οίκος της Βαλτικής»,
- Διεθνές βραβείο Κ. Σ. Στανισλάφσκι,
- Εθνικό βραβείο «Η χρυσή μάσκα».
- Το 1990 εξελέγη Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Θεάτρων για παιδιά και νέους.
- Από το 1993 ο Α. Σαπίρο εργάζεται ως ανεξάρτητος σκηνοθέτης και παιδαγωγός.
Οι παράγωγες του στη Μόσχα είναι «Η των υποκριτών καβάλα» του Μ. Μπουλγκάκοφ (στο Θέατρο Τέχνης του Τσέχωφ της Μόσχας, το 1988 και το 2001), «Ο βυσσινόκηπος» του Α. Τσέχοφ, «Το βάραθρο» του Ι. Γκοντσαρόφ, «Το αγριογουρουνάκι» του Β. Ρώζοφ, «Αγαπητέ ψεύτη» του Κήλτι (στο θέατρο Ε. Βαχτάνγκοφ), «Στο μπαρ ενός ξενοδοχείου στο Τόκιο» του Τ. Ουιλλιαμς (στο θέατρο Β. Μαγιακόφσκι), «Η πριγκίπισσα Όνειρο» του Ε. Ροσταν, «Οι τελευταίοι» και «Στον βυθό» του Μ.Γκόρκι (στο θέατρο υπό την διεύθυνση του Ο. Ταμπακόφ), «451 βαθμοί Φαρενάιτ» πάνω στο μυθιστόρημα του Ρ. Μπράντμπερι (στο θέατρο «Et Cetera» υπό την διεύθυνση του Α. Καλιάγκιν), «Τα παιδιά του Ήλιου» του Μ. Γκόργκι ( στο Maly Τheatre) που βραβεύτηκε με το Grand Prix της Ένωσης Παραγόντων Θεάτρου της Ρωσίας και το Χρυσό μετάλλιο του θεατρικού φόρουμ «Ο χρυσός καβαλάρης», επίσης και η όπερα «Lucia di Lammermoor» του Γ. Ντονιτσέττι (στο Μουσικό θέατρο Κ.Σ. Στανισλάφσκι και Νεμίροβιτς-Ντάντσενκο) βραβευμένη με το Εθνικό βραβείο «Η χρυσή μάσκα» ως καλύτερη παραγωγή της σεζόν.
Στην Αγ. Πετρούπολη έχει σκηνοθετήσει το «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ και «Το δάσος» του Α. Οστρόφσκι (στο Μεγάλο Θέατρο Δράματος Γ.Α. Τοφστονόγκοφ).
Έχει σκηνοθετήσει στο εξωτερικό τα έργα «Ο επιθεωρητής» του Ν. Γκόγκολ στη Βενεζουέλα, το «Βυσσινόκηπο» στη Νικαράγουα, «Οι τρεις αδελφές» του Α. Τσέχωφ στις ΗΠΑ, «Η δανέζικη ιστορία» πάνω στα έργα του Χ. Άντερσεν στην Πολωνία, «Η όπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ, «Ο τελευταίος έρωτας» του Ι. Ζιγκερ στο Ισραήλ, «Έτσι είναι, εάν έτσι νομίζετε» του Λ. Πιραντέλο στη Γαλλία και «Η διάσταση Τσέχωφ» στη Βραζιλία.
Για τον Σαπίρο το πιο σημαντικό δεν είναι ο στόχος αλλά ο προβληματισμός.
Γι’ αυτό, θέτει διαρκώς ερωτήσεις στην πρόβα με σκοπό όχι να βρεθούν τα καλά στοιχεία του ρόλου αλλά τα επικίνδυνα: τα εμπόδια είναι αυτά που κινούν την ιστορία μπροστά. Ο ηθοποιός, λέει ο Σαπίρο, δεν πρέπει να ψάχνει βολικές καταστάσεις, πρέπει να δυσκολεύει το συμπαίκτη του, όχι να τον κάνει να νιώθει άνετα. Η δεξιότητα δεν εμφανίζεται στην ευθεία γραμμή αλλά στα σλάλομ, το ενδιαφέρον αυξάνεται με τις αλλαγές. Το λάθος που κάνουν οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες, τονίζει, είναι ότι προσπαθούν να κάνουν κάτι κατανοητό στο θεατή. Πρέπει όμως να προσπαθούν να κάνουν κάτι ενδιαφέρον για το θεατή. Το ενδιαφέρον το προκαλεί το μυστήριο. Οι ηθοποιοί πρέπει να κάνουν ερωτήσεις για τα πάντα, σε σχέση με το κείμενο, όχι όμως να δίνουν όλες τις απαντήσεις στο θεατή. Οι ιδιαιτερότητες του Τσέχωφ οι οποίες ώθησαν τον Στανισλάφσκι προς αναζήτηση νέων οδών τελειοποίησης της υποκριτικής τέχνης και την δημιουργία νέου θεάτρου, αποτέλεσαν ένα μέρος του παγκόσμιου πολιτισμικού κτήματος. Ο Μεγιερχόλντ, ο Μιχαήλ Τσέχωφ, ο Γκροτόφσκι, ο Πήτερ Μπρουκ και πολλοί άλλοι έξοχοι παράγοντες του θεάτρου αναγνώριζαν την σημασία και την σπουδαιότητα των ανακαλύψεων του Στανισλάφσκι.
Στη διάρκεια του σεμιναρίου και αν θελήσουν οι συμμετέχοντες στο Εργαστήρι, μπορούμε να επιλέξουμε μια οποιαδήποτε σκηνή από το γνωστό έργο.
Ο Α. Σαπίρο έχει διδάξει και έχει παρουσιάσει σεμινάρια (Master class) στις ΗΠΑ (στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, στο Πανεπιστήμιο Καρνεγκι-Μέλλον, στο Πανεπιστήμιο της Ινδιανάπολης και στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο), στη Γερμάνια (Βερολίνο, Μπαντ-Πεδμόντ, στο Εθνικό Θέατρο της Βαυαρίας του Μονάχου), στην Πολωνία (στο θέατρο «Κυνήγι»), στο Ισραήλ (στα θέατρα «Γκέσσερ» και «Ιντεσσπίλλε»), στη Γαλλία (στην Εθνική Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και Τεχνολογίας της Λυών ENSATT), στην Ιταλία (biennale festival METHODIKA), στη Βραζιλία (FUNART).
Ο Α. Σαπίρο εργάζεται μόνιμα στην Εσθονία. Το 2003 εξέλεγξη επίτιμος Διδάκτωρ του τμήματος Παραστατικών Τεχνών της Θεατρικής Ακαδημίας του Ταλλίν καθώς και του Κολλεγίου Καλών Τεχνών της πόλης Βιλιγιάντι.
Οι παραγωγές του στην Εσθονία είναι οι εξής: «Ο βυσσινόκηπος» στο (Νορθ θεατερ), «Οι τρεις αδελφές» του Α. Τσέχωφ και «Το ζων πτώμα» του Λ. Τολστόι (το Εθνικό Θέατρο του Κιγκισεπ), «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» του Ε. Άλμπι (στο Θέατρο του Πιάρνο), «Η όπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ (βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ «Ο οίκος της Βαλτικής»), «Πατέρες και Υιοί» του Ι. Τουργκένεφ (διακρίθηκε ως καλύτερη παράσταση από το Ίδρυμα Πολιτισμού της Εσθονίας), «Έτσι είναι, εάν έτσι νομίζετε» του Λ. Πιραντέλο (Λιννατεάτερ).
Το 2003 του απονεμήθηκε το Παράσημο “PRO TERRA MARIANA” για την εισφορά του στον πολιτισμό της Εσθονίας.
Στο ευρωπαϊκό θεατρικό φεστιβάλ της Ρώμης «Θέατρο στην οθόνη» κέρδισε το Grand Prix και το Χρυσό μετάλλιο για την ταινία «Η εφεύρεση του βαλς» βασισμένη στο βιβλίο του Β. Ναμπόκοφ.
Είναι ο συγγραφέας πολλών θεατρικών έργων που ανεβάζονται στη Ρωσία αλλά και στο εξωτερικό, καθώς και των βιβλίων “Entre–act” και «Πως έπεφτε η αυλαία» (βραβεύτηκε από το περιοδικό «Η φιλία των λαών» ως το καλύτερο της χρονιάς).
Μια από τις τελευταίες μεγάλες συνεργασίες του ADOLF SHAPIRO – σκηνοθεσία
στο Θεατρο ΜΠΟΛΣΟΙ της Μόσχας της Όπερας Μανόν Λεσκό με τη διάσημη σοπράνο Άννα Νετρέμπκο και τον Placido Domingo, που ονομάστηκε στον Τύπο «συνάντηση γιγάντων».
Από το 2017 συνεργάζεται με το Κέντρο Πολιτισμού και Ανάπτυξη AVANTGARDE (http://www.avantgardecentre.gr/ Αθήνα) στο Εργαστήρι «Από το κείμενο στη σκηνή».
Στο Διαδίκτυο υπάρχει πλήθος αναφορές για τον ADOLF SHAPIRO. Η πιο πρόσφατη – του Danila Korogodsky, Professor in the Theater department at California State University Long Beach.
Μια ξεχωριστή φυλή ανθρώπων του θεάτρου…
Από παλιά γνωρίζω ότι υπάρχει μια ξεχωριστή φυλή ανθρώπων του θεάτρου, που παρότι είναι σκορπισμένη σε ολόκληρο τον κόσμο, μιλάει την ίδια γλώσσα. Αν οι άνθρωποι αυτής της φυλής συναντώνται κάπου, αμέσως αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Έχω μάθει, ότι σύντομα πρόκειται να έρθει στην Αθήνα ο ADOLF SHAPIRO για το 6o MasterClass του. Γνωρίζω τον ADOLF SHAPIRO πολλά χρόνια, έχω δει τις παραστάσεις του και ζηλεύω την τύχη των ανθρώπων που θα παρακολουθήσουν αυτό το σεμινάριο. Είναι λίγοι στον κόσμο σήμερα που νιώθουν τόσο βαθιά την κληρονομιά της τεράστιας ρωσικής θεατρικής Σχολής και του Κονσταντίν Στανισλάφσκι, όσο τα νιώθει ο ADOLF SHAPIRO. Η γνώση του δεν είναι σχολαστική, μα είναι αποτέλεσμα της πολυετούς, πραγματικής δουλειάς στο θέατρο, είναι εμπλουτισμένη με βαθιά και επιμελή ανάλυση του παρελθόντος και με συνεχή έρευνα για το πώς αυτό το παρελθόν αντηχεί στη σημερινή μας ζωή και στις θεατρικές πρακτικές του σήμερα.
Πρόκειται να δουλέψετε με έναν άνθρωπο που δικαίως μπορεί να σας δώσει αληθινά εργαλεία για τη δημιουργία ενός ζωντανού θεάτρου.
Latest posts by dromena (see all)
- Θέατρο του λαού: Ο Καραγκιόζης, η ιστορία του, η σημασία του - 27 Απριλίου, 2024
- Ο Σαίξπηρ στο πολεμικό Λονδίνο - 11 Απριλίου, 2024
- Η “Δωδέκατη νύχτα” του Σαίξπηρ - 2 Απριλίου, 2024
- Αν ο Νίκος Χαραλάμπους σκηνοθετούσε τον τηλεφωνικό κατάλογο - 31 Μαρτίου, 2024
- Ο σκηνοθέτης Νίκος Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024