Γιώργος Λαζάνης (1928 – 2006) Ηθοποιός και σκηνοθέτης
Ο Γιώργος Λαζάνης του Όθωνα (Αθήνα Δεκέμβριος 1928-5 Δεκεμβρίου 2006) ήταν ηθοποιός και σκηνοθέτης. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας και για περισσότερα από 50 χρόνια, αφοσιώθηκε στο Θέατρο Τέχνης και στο όραμα του Καρόλου Κουν. Μετά το θάνατο του Κουν, το 1987, σήκωσε το κύριο βάρος της επιβίωσης και της συνέχειας του Θεάτρου Τέχνης, σύμφωνα με την επιθυμία του δασκάλου του. Ως ηθοποιός έπαιξε 180 ρόλους, δημιουργώντας αξέχαστες ερμηνείες σε όλο το φάσμα του ρεπερτορίου, ελληνικού και ξένου. Σκηνοθέτησε πάνω από 50 έργα, τόσο από το αρχαίο δράμα, όσο και σύγχρονα, αρθρώνοντας δικό του σκηνοθετικό λόγο, παραμένοντας συγχρόνως πιστός στις αρχές του Θεάτρου Τέχνης. Το 1959 ανέλαβε τη διεύθυνση της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου, στην οποία δίδαξε μέχρι το 2001.
Συνάδελφοι ηθοποιοί, μαθητές του απόφοιτοι της Σχολής και συνεργάτες, μουσικοί και σκηνογράφοι, θα θυμηθούν τον ηθοποιό και σκηνοθέτη, τον δάσκαλο και φίλο. Θα προβληθεί ένα βίντεο με αποσπάσματα από συνεντεύξεις του Γιώργου Λαζάνη και φωτογραφικό υλικό.
Γεννημένος το 1928, από φτωχή οικογένεια, ο Γιώργος Λαζάνης σημαδεύτηκε από τη συνάντησή του με τον Κάρολο Κουν. Στο θέατρο μπορεί να βρέθηκε τυχαία, αλλά δεν παρέμεινε τυχαία. Είναι η εποχή που οι άνθρωποι μέσα στις θυελλώδεις συνθήκες δεν είναι εύκολο να βρουν τις κλίσεις και τα θέλω τους. Ετσι και ο Γιώργος Λαζάνης αναγκάστηκε να σταματήσει, λόγω πολέμου, το σχολείο στην Α’ Γυμνασίου. Αρχές της δεκαετίας του ’50, δούλευε κάνοντας μεταφορές με καροτσάκι σ’ όλη την Αθήνα. Τυχαία βρίσκει ένα διαφημιστικό φυλλάδιο της Σχολής Σταυράκου, όπου και πηγαίνει αναζητώντας να μάθει κάτι. Επιλέγει τα μαθήματα για ηθοποιούς επειδή ήταν τα πιο φτηνά. Από τη Σχολή Σταυράκου βρίσκεται στο σχήμα του Καρόλου Κουν. Ντεμπουτάρισε στο σανίδι το 1954 ως μαθητής του Κουν, στην ιστορική εναρκτήρια παράσταση του Υπογείου, με το έργο του Ουάιλντερ «Η μικρή μας πόλη», κρατώντας ένα μικρό ρόλο – του Γαλατά. Ακολουθεί μακρά σειρά πρωταγωνιστικών ρόλων: «Επτά επί Θήβας», που κρατά το ρόλο του Ετεοκλή, στους ιστορικούς αισχυλικούς «Πέρσες», στον «Προμηθέα Δεσμώτη», που κρατά τον ομώνυμο ρόλο, στον «Οιδίποδα Τύραννο», που ο Λαζάνης είναι ο Οιδίπους, και στον «Φιλοκτήτη». Συνεχίζει ως πρωταγωνιστής σε μια σειρά αριστοφανικών κωμωδιών: «Πλούτος», «Αχαρνής», «Ειρήνη», «Ορνιθες», «Νεφέλες». Επονται τα σαιξπηρικά «Δωδέκατη νύχτα», το «Ονειρο θερινής νυκτός», ο «Ριχάρδος Γ’» (υποδύεται τον Ριχάρδο). Πιραντέλο, Τσέχοφ, Λόρκα, Τένεσι Ουίλιαμς, Μπρεχτ, Ο’ Νιλ, Μίλερ, Ιονέσκο, Αλμπι, Ανούιγ, Μπέκετ, Γκόμπροβιτς, Στρίντμπεργκ, Σεβαστίκογλου, Καμπανέλλη. Ολη την ξένη και ελληνική θεατρική πρωτοπορία της εποχής, που έβλεπαν το φως της σκηνής για πρώτη φορά στη χώρα μας από τον Κουν.
Μετά το θάνατο του Κουν το 1987, το «Θέατρο Τέχνης» συνέχισε το ρεπερτόριό του πάνω στις ενότητες που είχε ο Κουν. Σύγχρονο ελληνικό έργο, διεθνής πρωτοπορία, κλασικό έργο και έρευνα αρχαίου δράματος. Ο θάνατος του Μίμη Κουγιουμτζή (2003) από τη μια και η υγεία του που είχε ήδη παρουσιάσει προβλήματα, τον ανάγκασαν σιγά – σιγά να αποσυρθεί.
Latest posts by dromena (see all)
- Θέατρο του λαού: Ο Καραγκιόζης, η ιστορία του, η σημασία του - 27 Απριλίου, 2024
- Ο Σαίξπηρ στο πολεμικό Λονδίνο - 11 Απριλίου, 2024
- Η “Δωδέκατη νύχτα” του Σαίξπηρ - 2 Απριλίου, 2024
- Αν ο Νίκος Χαραλάμπους σκηνοθετούσε τον τηλεφωνικό κατάλογο - 31 Μαρτίου, 2024
- Ο σκηνοθέτης Νίκος Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024