Καλή Καλό: Όσα δεν πήρε ο άνεμος | Από την αυτοβιογραφία μιας θεατρίνας
ΠΑΝΤΑ με κατάτρεχε η εικόνα που είχε βγει προς τα έξω για τις παλαιότερες γενιές ηθοποιών, οι οποίοι, με το πάθος που είχαν γι’ αυτό το ονειρικό αντικείμενο που λέγεται…
Κατηγορία: ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ
Κατίνα Παξινού: Μια μεσογειακή Μπερνάρντα
ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ ΕΙΧΑ την ατυχία, και την τύχη μαζί, να ζήσω τη φοβερή περιπέτεια του τελευταίου μεγάλου πολέμου στην Αγγλία, να τορπιλλιστώ στον Ατλαντικό φεύγοντας για την Αμερική, και να…
Μήτσος Μυράτ: Ποθούσα να παίξω πρώτα για μένα κι έπειτα για το κοινό
ΜΗΤΣΟΣ ΜΥΡΑΤ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΩ το κοινό μ’ ένα καλό παίξιμο, δεν ήταν το μόνο μου μέλημα. Τα χειροκροτήματα ήταν μια εξωατομιστική εκδήλωση κι εκτίμηση. Ποθούσα να παίξω πρώτα για μένα…
Erwin Piscator: Από την τέχνη στην πολιτική | Ο στόχος σε βάρος της αισθητικής
ΕΡΒΙΝ ΠΙΣΚΑΤΟΡ Η χρονολογική μου καταγραφή αρχίζει στις 4 Αυγούστου του 1914. Από κει και πέρα το βαρόμετρο υψώθηκε: 13 εκατομμύρια νεκροί, 11 εκατομμύρια ανάπηροι, 50 εκατομμύρια στρατιώτες που πορεύονταν,…
Ζαν Κοκτώ: Για το θέατρο
Jean Cocteau ΠΑΙΔΙ ακόμα που έφευγε η μητέρα μου κι ο πατέρας μου για το θέατρο, κόλλησα την χρυσοκόκκινη αρρώστια. Αδύνατο να συνηθίσω. Κάθε αυλαία που σηκώνεται με φέρνει πίσω…
Σαμ Σέπαρντ: Γλώσσα, εικόνα και εσωτερική βιβλιοθήκη
Sam Shepard Εισαγωγή-μετάφραση: Νίκη Μαραγκού Τον Γενάρη του 1985 ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου ανέβασε στη Λευκωσία το έργο του Σαμ Σέπαρντ “Θαμμένο παιδί” σε σκηνοθεσία του αμερικανού σκηνοθέτη Σάντυ Ρόμπινς.…
Παν. Μουλλάς: Εφτά σημειώματα στη μνήμη του Καρόλου Κουν
Παν. Μουλλάς 1 Δεν είμαι άνθρωπος του θεάτρου· απλώς, θαυμαστής του. Όμως τα πράγματα ήρθαν έτσι: δυο φορές στη διάρκεια μιας εικοσαετίας, το 1964 και το 1983, μου έτυχε να…