29 Ιουνίου 1613 – Τότε που καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά το θέατρο Globe στο Λονδίνο
Το θέατρο Globe, στο Λονδίνο, ήταν το θέατρο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, εκεί δηλαδή όπου ήταν η έδρα του θιάσου του και όπου πρωτοπαίχθηκαν πολλά από τα έργα του. Πολλές φορές έιναν προσπάθειες να ανακατασκευαστεί ένα ομοίωμά του ή να οικοδομηθεί αν όχι κάτι πανομοιότυπο, τουλάχιστον κάτι που να έμοιαζε με εκείνο. Ετσι έγινε το πολυγωνικό θέατρο του Φεστιβάλ Σαίξπηρ στο Οντάριο του Καναδά και ένα Globe στη Σουηδία, φτιαγμένο όλο από πάγο.
Αυτή η διαρκής γοητεία με το θέατρο του Σαίξπηρ και οι αμέτρητες προσπάθειες να αναβιώσει υλικά και πνευματικά ήταν, πριν μερικά χρόνια, το θέμα μιας έκθεσης με τίτλο «Επανεφευρίσκοντας το Globe: Ενα σαιξπηρικό θέατρο για τον 21ο αιώνα», στο Εθνικό Μουσείο Αρχιτεκτονικής στην Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του εκεί Φεστιβάλ Σαίξπηρ. Τότε είχε παραγγελθεί σε πέντε αρχιτέκτονες να σχεδιάσουν φανταστικά σαιξπηρικά θέατρα, τα οποία αφενός θα ανακαλούν το πνεύμα του ελισαβετιανού συγγραφέα, αλλά από την άλλη θα είναι εντελώς σύγχρονα.
Το 1599, ο θίασος του Σαίξπηρ, πλήρωσε για να κατασκευαστεί ένα θέατρο στη νότια όχθη του Τάμεση που ήταν τότε η θεατρική περιοχή του Λονδίνου. Δεν υπάρχουν πολλά γνωστά για το θέατρο εκείνο που καταστράφηκε από πυρκαγιά, η οποία ξέσπασε όταν η έκρηξη ενός κανονιού στη διάρκεια παράστασης του «Ερρίκου VIII», άναψε την καλαμένια στέγη. Το νέο Globe που χτίστηκε στην ίδια θέση, γκρεμίστηκε το 1644 όταν οι πουριτανοί του Κοινοβουλίου, διέταξαν το κλείσιμο όλων των θεάτρων στην Αγγλία. Είναι γνωστό ότι το Globe είχε τη μορφή ενός πολύγωνου, με υπαίθρια αυλή όπου το κοινό έστεκε όρθιο παρακολουθώντας την παράσταση. Οι πιο εύποροι και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, κάθονταν σε εξώστες. Υπολογίζεται ότι ήταν χωρητικότητας περίπου 3 χιλιάδων ατόμων και ότι η σκηνή προεκτεινόταν μέσα στον αύλειο χώρο του κοινού. Αυτό είχε το καλό ότι ηθοποιοί και θεατές ήταν κοντά οι μεν στους δε και το κακό ότι δεν υπήρχε περιθώριο για πολλά σκηνικά.
Στις προτάσεις της έκθεσης, κυριαρχούσε η τεχνολογία. Ο Τζον Κόιν, σκηνογράφος από το Κονέκτικατ, πρότεινε ένα χώρο για τον «Μάκβεθ», όπου ο σκηνικός χώρος ήταν πραγματικός και εικονικός, μέσα και έξω από τη σκηνή.
Ο Νεοϋορκέζος αρχιτέκτονας Ντέιβιντ Ρόκγουελ [David Rockwell], υπέβαλε ένα σχέδιο με το όνομα «Διάφανο θέατρο». Με σκαλωσιές δημιουργούσε σκηνικό χώρο ανοιχτό και στον ουρανό και στη φύση τριγύρω. Ενσωματωμένες ήταν οθόνες όπου προβάλλονταν εικόνες. Κατά τον δημιουργό του, το θέατρο αυτό μπορούσε να στηθεί σε οποιοδήποτε χώρο, από την Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας έως την έρημο της Σαχάρας. Στο σύνολό τους οι προτάσεις τούτες έμοιαζαν να υπογραμμίζουν τη φημισμένη φράση του Σαίξπηρ: «Ο κόσμος όλος δεν είναι παρά μια σκηνή».
The following two tabs change content below.
Latest posts by dromena (see all)
- Κυκλοφορεί σε μετάφραση του Καθηγητή Βάιου Λιαπή το βιβλίο «Το Αρχαίο Θέατρο μέσα από τις Πηγές» - 14 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (3) - 11 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (2) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (1) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- Θέατρο του λαού: Ο Καραγκιόζης, η ιστορία του, η σημασία του - 27 Απριλίου, 2024
