Ούγκο φον Χόφμανσταλ (1874-1929)
Ο Ούγκο φον Χόφμανσταλ (Hugo von Hofmannsthal) ήταν Αυστριακός συγγραφέας, ποιητής, δραματουργός, δοκιμιογράφος, διηγηματογράφος και λιμπρετίστας όπως και ιδρυτικό μέλος του θεατρικού φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ. Ο Χόφμανσταλ γεννήθηκε την 1 Φεβρουαρίου 1874 στη Βιένη και πέθανε την 15 Ιουλίου 1929 στο Ροντάουν κοντά στη Βιένη. Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Fin de Siècle και της βιενέζικης πρωτοπορίας (Wiener Moderne).
Ο Χόφμανσταλ άρχισε πολύ νέος να γράφει ποιήματα. Επειδή δεν του επιτρεπόταν να τα δημοσιεύσει ως μαθητής, τα έργα του δημοσιεύθηκαν με ψευδώνυμα. Ήδη από την ηλικία αυτή άρχισε να έρχεται σε επικοινωνία με τον Στέφαν Γκεόργκε (Stefan George), αργότερα με τον Άρθουρ Σνίτσλερ (Arthur Schnitzler) και με άλλους εκπροσώπους της αβαγκάρντ ομάδας της Βιένης „Jung Wien“.
Μετά την αποφοίτηση από το ακαδημαϊκό γυμνάσιο στη Βιένη, σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Βιένης, διέκοψε όμως τις σπουδές του μετά από ένα ταξίδι του στη Βενετία για να ασχοληθεί με τη γαλλική φιλολογία. Την διδακτορική του εργασία „Για την χρήση της γλώσσας στους ποιητές της Πλειάδας“ την τελείωσε το 1898. Το 1901 εγκατέλειψε την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία, για να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Το ίδιο έτος παντρεύεται την Γκέρτρουν Σλέσινγκερ (Gertrud Schlesinger). Το ζευγάρι μετακόμισε σε ένα μπαρόκ παλατάκι στο Ρόνταουν κοντά στη Βιένη (που ονομάστηκε παλατάκι του Χόφμανσταλ), στο οποίο έζησε ο Χόφμανσταλ μέχρι τον θάνατό του το 1929. Aπό τον γάμο προέκυψαν 3 παιδιά. Τον Μάρτιο του 1938 αναγκάστηκε η οικογένεια να μεταναστεύσει. Η σύζυγός του, Gerty von Hofmannsthal, έζησε μέχρι τον θάνατό της, το 1959, στην Οξφόρδη.
Ο Χόφμανσταλ υπήρξε το 1917 συνιδρυτής του θεατρικού φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ. Μας άφησε ένα ογκώδες και πολύπλοκο λογοτεχνικό έργο, πλούσιο σε αισθητική, γλώσσα και συμβολισμούς, το οποίο άξια τον κατατάσσει στους κυριότερους εκπροσώπους της μοντέρνας αυστριακής λογοτεχνίας.
Έργα (επιλογή)
Δράματα
- 1892 – Ο θάνατος του Titian (Der Tod des Tizian)
- 1893 – ειδύλλιο (Idylle)
- 1894 – Η πύλη και ο θάνατος (Der Tor und der Tod)
- 1900 – Το Ορυχείο στο Φάλουν (Das Bergwerk zu Falun)
- 1904 – Ηλέκτρα (Elektra)
- 1906 – Ο Οιδίποδα και η σφίγγα (Ödipus und die Sphinx)
- 1911 – κάποιος (Jedermann)
- 1921 – Η δύσκολη (Der Schwierige)
- 1922 – Το μεγάλο θέατρο του Σάλτσμπουργκ (Das Salzburger Große Welttheater)
- 1923 – Ο απείθαρχος (Der Unbestechliche)
- 1923/25 – Ο πύργος (Der Turm)
Λιμπρέτα
- 1911 – Ο Ροζενβαβαίερ (Der Rosenkavalier)
- 1912 – Η Αριάδνη στη Νάξο (Ariadne auf Naxos)
- 1913 – Η γυναίκα χωρίς σκιά (Die Frau ohne Schatten)
- 1928 – Η Αιγυπτιακή Ελένη (Die ägyptische Helena)
- 1929 – Arabella
Απόσπασμα μυθιστορήματος
- 1907 – 1927 Αντρέας ή Η ενωμένος (Andreas oder Die Vereinigten)
Εκθέσεις, και πεζά, Ποιήματα
- 1895 – Το παραμύθι της 672ης νύχτας (Das Märchen der 672. Nacht)
- 1899 – Ιστορία αναβάτη (Reitergeschichte)
- 1900 – Η εμπειρία του στρατάρχη του Bassompierre (Erlebnis des Marschalls von Bassompierre)
- 1902 – Μια επιστολή (Ein Brief)
- 1903 – Η συζήτηση για τα ποιήματα (Das Gespräch über Gedichte)
- 1907 – Τα μονοπάτια και οι συναντήσεις (Die Wege und die Begegnungen)
- 1907-1908 – Τα γράμματα των επιστρεφόμενων (Die Briefe des Zurückgekehrten)
- 1910 – Lucidor. Αριθμοί σε μια άγραφη κωμωδία (Lucidor. Figuren zu einer ungeschriebenen Komödie)
- 1911 Το παράξενο κορίτσι (Das fremde Mädchen)
- 1919 – Η γυναίκα χωρίς σκιά (Die Frau ohne Schatten)
- 1925 – Ταξιδέψτε στη βόρεια Αφρική (Reise im nördlichen Afrika)
- 1891 – Σχετικά με τη φυσιολογία της σύγχρονης αγάπης (Zur Physiologie der modernen Liebe)
- 1896 – Ποίηση και ζωή (Poesie und Leben)
- 1914 – Προσφυγή στα ανώτερα επίπεδα (Appell an die oberen Stände)
- 1915 – Πόλεμος και πολιτισμός (Krieg und Kultur)
- 1922-27 – Νέες γερμανικές θέσεις (Neue Deutsche Beiträge)
- 1907 – Ο ποιητής και αυτή τη φορά (Der Dichter und diese Zeit)
- 1917 – Η ιδέα της Ευρώπης (Die Idee Europa)
- 1922 – ποίηση (Gedichte)
- 1926 – Πρώτα κομμάτια πεζογραφίας (Früheste Prosastücke)
- 1927 – Αξίζει και τιμά τη γερμανική γλώσσα (Wert und Ehre deutscher Sprache)
- 1927 – Η λογοτεχνία ως πνευματικός χώρος του έθνους (Das Schrifttum als geistiger Raum der Nation)
λογοτεχνία
Τρία διηγήματα του Χόφμανσταλ μετέφρασε ο Αλέξανδρος Σινιόσογλου (“ΕΣΤΙΑ”) …
The following two tabs change content below.
Latest posts by dromena (see all)
- Κυκλοφορεί σε μετάφραση του Καθηγητή Βάιου Λιαπή το βιβλίο «Το Αρχαίο Θέατρο μέσα από τις Πηγές» - 14 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (3) - 11 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (2) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (1) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- Θέατρο του λαού: Ο Καραγκιόζης, η ιστορία του, η σημασία του - 27 Απριλίου, 2024
