Λήδα Τασοπούλου (1953 – 2005)
Από τις πιο τυχερές ηθοποιούς, αφού αξιώθηκε να ερμηνεύσει δεκάδες σημαντικούς ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου και να είναι επί τριάντα χρόνια παρούσα στην Επίδαυρο, όσο καμιά άλλη ηθοποιός, ερμηνεύοντας τους περισσότερους ρόλους της αρχαίας δραματουργίας, αλλά τόσο άτυχη γιατί η μοίρα τής επιφύλασσε ένα «μεγάλο και πολύχρονο σταυρό».
Επτά χρόνια έδινε τη μάχη της με τον καρκίνο η Λήδα Τασοπούλου, χωρίς στιγμή να λυγίσει, ή να ακυρώσει τα όνειρά της για το θέατρο. Μόλις τα τελευταία δύο χρόνια έγινε γνωστό στους κύκλους του θεάτρου ότι η Λήδα Τασοπούλου αντιμετώπιζε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα. Ακόμη και τότε ήταν δύσκολο να το πιστέψεις, αφού η δραστηριότητά της εξακολουθούσε να είναι έντονη. Πέρυσι, μάλιστα, το καλοκαίρι στην Επίδαυρο, ερμήνευσε την «Ανδρομάχη» του Ευριπίδη, με το «Αμφι-Θέατρο», σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, ενώ φέτος, παραμονές του Πάσχα, έκανε την τελευταία της σκηνοθεσία στο «Πάσχα» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ.
Εργατική, περήφανη, μαχητική, με το χαμόγελο πάντα και μια ξεχωριστή ευγένεια, όχι για να αρέσει αλλά από αγωγή, η Λήδα Τασοπούλου, αφοσιώθηκε με μια δημιουργική εμμονή στο θέατρο, χωρίς στιγμή να «απιστήσει» με άλλη δουλιά στην τηλεόραση ή με άλλο θίασο. Μοναδική κινηματογραφική εμφάνισή της ήταν στην πρώτη ταινία του Νίκου Βεργίτση «Ιστορίες μιας κερήθρας» (1981).
Γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα (πέθανε στις 12 Σεπτεμβρίου 2005). Σπούδασε στην Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία, αλλά και μουσική (φλάουτο και βιολί με υποτροφία του Ωδείου Αθηνών), καθώς και κλασικό χορό (αλλά και σύστημα Γκράχαμ, τζαζ κ.λπ.). Στη συνέχεια, σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο, όταν ήταν μαθήτρια ακόμη (από το πρώτο έτος) συμμετείχε στο Χορό σε παραστάσεις του Εθνικού: στον «Ιππόλυτο», στην «Αλκηστι», στον «Κύκλωπα», στις «Βάκχες», όλες σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου με τον οποίο αργότερα συνέδεσε, μέχρι και την τελευταία στιγμή, τη ζωή της, αλλά και τη θεατρική της πορεία. Επαγγελματικά πρωτοεμφανίστηκε με το «Αμφι-Θέατρο», που ίδρυσαν μαζί με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, σκηνή στην οποία ανέλαβε και θέση αναπληρωτή καλλιτεχνικού διευθυντή.
Επαιξε σε όλες τις παραγωγές του «Αμφι-Θεάτρου», όπως στον «Ερωτόκριτο», στον «Τίτο Ανδρόνικο», στον «Ταρτούφο», στην «Ειρήνη», στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, στους «Επιτρέποντες» του Μενάνδρου, στον «Αμλετ», στα «Εγκλήματα και εγκλήματα» του Στρίντμπεργκ, στο «Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» του Ο’ Νιλ και στα «Δεσποινίς Τζούλια», «Ορέστεια», «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Οπερα της πεντάρας», «Μαρία Στιούαρτ», «Φάουστ» κ.ά.
Το 1994 της απονεμήθηκε το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη» για την ερμηνεία της στο ρόλο της Αγνής, στο «Ονειρόδραμα». Το 1996 η Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων της απένειμε το Α΄ Βραβείο γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στη «Θεοφανώ» του Αγγελου Τερζάκη.
Υπήρξε διευθύντρια του Εργαστηρίου Υποκριτικής Τέχνης για το θέατρο και την όπερα του «Αμφι-Θεάτρου» (1989 – 1992) και δίδαξε υποκριτική στα τμήματα θεατρικών σπουδών των Πανεπιστημίων Αθηνών και Πελοποννήσου (Ναύπλιο). Το 1982 προσκλήθηκε να διδάξει μονολόγους από αρχαία κείμενα σε πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμα, δίδαξε σε διεθνή φεστιβάλ (Σαντιάγο, Βουδαπέστη, Κάιρο, Μόσχα, Βόννη).
Συμμετείχε σε τριάντα διεθνή φεστιβάλ και των πέντε ηπείρων, ενώ το 1993 στο Φεστιβάλ των Εθνών στη Χιλή, ως «Ηλέκτρα» και «Ιφιγένεια εν Ληξουρίω», ως Αρετούσα στον «Ερωτόκριτο», στους «Επιτρέποντες», αλλά και στο μονοθέαμα «Προς ύστατον φως», που παρουσίασε σε Γερμανία, Ισπανία, Ρωσία, Ιρλανδία και Κύπρο.
Τα τελευταία χρόνια σκηνοθέτησε τέσσερις παραγωγές, δείχνοντας προσωπικό όραμα και θέτοντας την προσωπική της σφραγίδα. Στο σύγχρονο γερμανικό έργο «Αστραπές χωρίς βροντή», «Ο δρόμος της Μήδειας είναι μονόλογος» – σε δική της σύνθεση κειμένων για τους «Θεατρικούς Μονολόγους» της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας -, στο γαλλικό «Τρεις κύβοι ζάχαρη για τον καφέ της Κίρκης» και το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ.
Το καλοκαίρι του 1998 έπαιξε στην «Ιστορία του Στρατιώτη» του Ιγκόρ Στραβίνσκι, που παρουσίασε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στη Μικρή Επίδαυρο, ενώ το 2001 πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Ωρα απιέναι – H ζωή του Σωκράτη», παραγωγή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Ηρώδειο.
Από την τέχνη που τόσο αγάπησε η Λήδα Τασοπούλου και υπηρέτησε με πάθος και όραμα, δεν ξέφυγαν και τα δυο τους παιδιά. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου είναι ηθοποιός και ο Αντίοχος Ευαγγελάτος ασχολείται με τη μουσική. Οσα και να έδωσε στο θέατρο η Λήδα Τασοπούλου είναι από τη φύση τους «καταδικασμένα» στην εφήμερη όπως λέγεται τέχνη που είναι το θέατρο. Τα δυο παιδιά της όμως και η σχέση της με τον Σπύρο Ευαγγελάτο είναι αυτά που θα τροφοδοτούν τη μνήμη μας για τον μοναδικό ρόλο που δεν πεθαίνει, της μάνας.
Σ.ΑΔΑΜΙΔΟΥ, Ριζοσπάστης, 18 Σεπτέμβρη 2005
The following two tabs change content below.
Latest posts by dromena (see all)
- Ο Σαίξπηρ στο πολεμικό Λονδίνο - 11 Απριλίου, 2024
- Η “Δωδέκατη νύχτα” του Σαίξπηρ - 2 Απριλίου, 2024
- Αν ο Νίκος Χαραλάμπους σκηνοθετούσε τον τηλεφωνικό κατάλογο - 31 Μαρτίου, 2024
- Ο σκηνοθέτης Νίκος Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024
- Μνήμη Νίκου Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024
