Ζαν Ανούιγ (1910 – 1987)
Ο Ζαν Ανούιγ [Jean-Marie-Lucien-Pierre Anouilh], γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου 1910 στο Μπορντό της Γαλλίας και πέθανε στις 3 Οκτωβρίου 1987 στη Λοζάνη της Ελβετίας. Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, από τους σημαντικότερους του 20ού αιώνα. Ο Ζαν Ανούιγ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως συγγραφέας στην κινηματογραφική βιομηχανία.
Το 1932, γράφει το πρώτο του θεατρικό έργο, την Ερμίνα. Το 1937, γνωρίζει την πρώτη του μεγάλη επιτυχία με το έργο Επιβάτης χωρίς αποσκευές. Το γνωστότερο έργο του, η Αντιγόνη γράφτηκε το 1942 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1944: με 500 τότε παραστάσεις, αποτέλεσε θρίαμβο. Τα έργα του παρουσιάζουν πολλές ανομοιομορφίες μεταξύ τους. Κάποια ανήκουν στο κλασικό είδος της φάρσας, κάποια είναι προσαρμογές μύθων της ελληνικής μυθολογίας, ενώ κάποια εξερευνούν τη ζωή και τον έρωτα.
Στα μυστήρια της θεατρικής τέχνης μυήθηκε από νωρίς, αφού δούλεψε στο θέατρο του Λουί Ζουβέ, του οποίου υπήρξε και γραμματέας. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την επικράτηση της μοναξιάς και την αδυναμία επικοινωνίας κι ακόμη διακατέχονται από το αίσθημα της χαμένης αθωότητας και τη μελαγχολία της τρίτης ηλικίας. Τα πρώτα έργα του ήσαν ρεαλιστικά και νατουραλιστικά. Επηρεάστηκε από συγγραφείς όπως ο Ζιροντού, ο Κοκτό και ο Βιτράκ. Επίσης το κλασικό γαλλικό θέατρο και ο Πιραντέλο διαμόρφωσαν το δικό του έργο. Σε πέντε κύκλους κατατάσσει ο ίδιος τα έργα του. Μαύρα (τραγωδίες, ρεαλιστικά έργα): L’ Hermine [=Eρμίνα, 1931), Jézabel [=Ιεζάβελ, 1932), La Sauvage [=Αγρίμι, 1934), ΄Ηταν ένας φυλακισμένος (1936), Voyageur sans bagage [=Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές, 1938), Eurydice [=Ευρυδίκη, 1942), Antigone [=Αντιγόνη, 1943), Roméo et Jeannette [=Ρωμαίος και Ζανέτ] και Médée [=Μήδεια, 1946). Ρόδινα: Le Bal des voleurs [=Ο χορός των λωποδυτών, 1932), Le Rendez-vous de Senlis [=Το ραντεβού στο Σανλίς, 1937), Léocadia [=Λεοκάντια, 1939). Λαμπερά: L’ Invitation au chateau [=Πρόσκληση στον πύργο, 1947), La Répétition ou L’ Amour puni [=Η επανάληψη ή ο τιμωρημένος έρωτας, 1950), Κολόμπ (1950), Cécile ou l’ école des pères [=Σεσίλ ή το σχολείο των πατεράδων, 1954). Πικρόχολα: Ardèl ou la Marguerite [=Αρντέλ ή Μαργαρίτα, 1948), La Valse des Toréadors [=Το βαλς των ταυρομάχων, 1952), Ornifle ou le Courant d’ air [=Ορνίφλ ή το ατμοσφαιρικό ρεύμα του αέρα, 1956), Ο άμυαλος (1958). Ιστορικά: L’ Alouette [=Ο Κορυδαλλός, 1953), Pauvre Bitos ou le Diner des tetes [=Φτωχέ Μπιτός, 1956), La Retite Molière [=H Μικρή Μολιέρου, 1959), Becket ou l’Honneur de Dieu [=Μπέκετ ή η τιμή του Θεού, 1959). Κι ακόμη: La Grotte [=Η σπηλιά, 1961), L’ Orchestre [=Η ορχήστρα, 1961), Cher Antoine [=Αγαπητέ Αντουάν, 1970] κ.α. Ο Ανούιγ επίσης μετέφρασε και διασκεύασε έργα των Σέξπιρ, Όσκαρ Ουάιλντ και Γκράχαμ Γκριν κι ακόμη συνεργάστηκε στη συγγραφή σεναρίων, σκηνοθέτησε δυο κινηματογραφικά έργα και έγραψε έργα για μπαλέτο.
Ο Jean Anouilh και η κόρη του Catherine
ΒΙΒΛ: J. Didier: A la rencontre de Jean Anouilh (Παρίσι, 1946). H. Gignoux: Jean Anouilh (Παρίσι, 1946). E. O. Marsh: Jean Anouilh: Poet of Pierrot and Pantaloon (Λονδίνο, 1953). J. P. Lassalle: Jean Anouilh, ou La vaine révolte (Παρίσι, 1956). L. C. Pronko: The world of Jean Anouilh (Μπέρκλεϊ, Καλιφόρνια, 1961). P. Jolivet: Le théâtre de Jean Anouilh (1961). J. Harvey: Anouilh: A study in Theatrics (Νιού Χέιβεν, Κονέκτικατ, και Λονδίνο, 1964). A. M. Della Fazia: Jean Anouilh (Νέα Υόρκη, 1969). K. W. Kelly: Jean Anouilh: An annotated bibliography (Metuchen, Νιού Τζέρσι, 1973). A. F. Rombout: La pureté dans le théâtre d’Anouilh (Άμστερνταμ, 1975). J. Vier: Le théâtre de Jean Anouilh (Παρίσι, 1975). H.G. McIntyre: The Theatre of Jean Anouilh (1981). C.N. Smith: Jean Anouilh: Life, Work and Criticism (1985). P. Hernadi: Interpreting Events (1985). Επίσης μελέτες από τους R. Luppé (1959), M. Archer (1971), L.W. Falb (1979).
The following two tabs change content below.
Latest posts by dromena (see all)
- Ο Σαίξπηρ στο πολεμικό Λονδίνο - 11 Απριλίου, 2024
- Η “Δωδέκατη νύχτα” του Σαίξπηρ - 2 Απριλίου, 2024
- Αν ο Νίκος Χαραλάμπους σκηνοθετούσε τον τηλεφωνικό κατάλογο - 31 Μαρτίου, 2024
- Ο σκηνοθέτης Νίκος Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024
- Μνήμη Νίκου Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024
