Τζόγιας Νίκος (1921 – 1996)
Ο Νίκος Τζόγιας (8 Ιουλίου 1921 – 1 Απριλίου 1996) ήταν ηθοποιός. Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1921 και ήταν αριστούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Είχε επίσης παρακολουθήσει μαθήματα στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών καθώς και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Εργάσθηκε κυρίως στο Εθνικό Θέατρο από το 1944-1946 καθώς και στο ελεύθερο θέατρο με τον θίασο των Γ. Μουσούρη, Κουν, Λογοθετίδη – Κατερίνας (1947-1957) και στο δικό του θίασο Χατζηαργύρη-Τζόγια (1955). Το 1957 εντάχθηκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου και πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Διετέλεσε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου, καθηγητής του μαθήματος της Υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του (1968-1983 και 1989-1995) και διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1977-1982).
Πάνω: Νίκος Τζόγιας (Ιάγος). Κάτω: Μάνος Κατράκης (Οθέλλος).
Νίκος Τζόγιας (Ιάγος), Νίκος Φιλιππόπουλος (Ροδερίκος). Οθελλος, Εθνικό Θεατρο, 1974
Μεταξύ των ρόλων που υποδύθηκε ήταν του Τσιμισκή στη “Θεοφανώ” του Τερζάκη, του Καποδίστρια στο ομώνυμο έργο του Καζαντζάκη, του Μαρκήσιου Πόζα στο “Δον Κάρλο” του Σίλερ, του Διονύσου και του Πενθέα στις Βάκχες του Ευριπίδη, του Μπέκετ στο ομώνυμο έργο του Ανούιγ, του Δούκα του Κλάρενς στο “Ριχάρδος Γ’” του Σαίξπηρ, το ρόλο του Πετρούκιου στο “Ημέρωμα της στρίγγλας” του Σαίξπηρ και του Κρέοντα στην “Αντιγόνη” του Σοφοκλή. Πρωταγωνίστησε επίσης σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές, ενώ πάμπολλες ήταν οι ραδιοφωνικές του συμμετοχές.
Φιλμογραφία
- Απουσίες (1987) (πατέρας)
- Άνθρωπος για όλες τις δουλειές (1966) (Στέφανος)
- Μια γυναίκα κατηγορείται (1966), του Γρηγόρη Γρηγορίου
- Λαφίνα (1962) (Δημητρός Ζάρβας)
- Οι 900 της Μαρίνας (1960) (Ντίνος Δενδράκης)
- Επιστροφή από το μέτωπο (1959), του Γιάννη Πετροπουλάκη
- Το μυστικό του πατέρα (1958), του Νίκου Τερζή
- Μέλπω (1958), του Φρίξου Ηλιάδη
- Το μυστικό της κατηγορουμένης (1958), του Μαυρίκιου Νόβακ
- Το κορίτσι της φτωχογειτονιάς (1957) (Δημήτρης)
- Η μοίρα γράφει την ιστορία (1957) (Τώνης Σπύρου)
- Νυχτερινή περιπέτεια (1954), του Άγγελου Τερζάκη
- Το παιδί μου πρέπει να ζήσει (1951), του Νίκου Τσιφόρου
- Νεκρή Πολιτεία (1951), του [Φρίξου Ηλιάδη]
- Τα αρραβωνιάσματα (1950), της Μαρίας Πλυτά-Χατζηνάκου
- Δύο κόσμοι (1949)
- Τελευταία αποστολή (1947), του Νίκου Τσιφόρου
Πηγές
- Κίσσα Ιωάννα, “Νίκος Τζόγιας”, πτυχιακή εργασία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα: 1998. Επίβλεψη: Σπύρος Ευαγγελάτος.
- Σαπουνάκη-Δρακάκη Λυδία και Τζόγια Μοάτσου Μαρία-Λουΐζα, “Η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου”, βιβλίο υπό έκδοση από το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα: 2011.
- Who’s Who 1979 σ.681.
The following two tabs change content below.
Latest posts by dromena (see all)
- Κυκλοφορεί σε μετάφραση του Καθηγητή Βάιου Λιαπή το βιβλίο «Το Αρχαίο Θέατρο μέσα από τις Πηγές» - 14 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (3) - 11 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (2) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (1) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- Θέατρο του λαού: Ο Καραγκιόζης, η ιστορία του, η σημασία του - 27 Απριλίου, 2024
