Σαρτρ Ζαν-Πολ (1905 – 1980)
Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ (Jean-Paul Charles Aymard Sartre, 21 Ιουνίου 1905 – 15 Απριλίου 1980) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης, κριτικός και πολιτικός ακτιβιστής, ο κυριότερος εκπρόσωπος του φιλοσοφικού υπαρξισμού και φαινομενολογίας, καθώς και υποστηρικτής της πολιτικής θεωρίας του Μαρξισμού.
Θεωρούσε ότι οι διανοούμενοι πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία και ο ίδιος υπήρξε ένας εσωτερικά στρατευμένος καλλιτέχνης (όχι όμως και στρατευμένος από κάποιο κράτος ή καθεστώς) στηρίζοντας τις αριστερές πολιτικές επιλογές του με τη ζωή του και το έργο του. Στις δυτικές χώρες του ασκήθηκε έντονη κριτική για την υποστήριξη του προς τις κομμουνιστικές κυβερνήσεις της εποχής, όπως αυτές του Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα, του Μάο στην Κίνα, καθώς και των Ερυθρών Χμερ στην Καμπότζη, αλλά και εντός της Γαλλίας για την υποστήριξη των Αλγερινών επαναστατών έναντι των γαλλικών στρατευμάτων κατά τον πόλεμο της Αλγερίας.
Ο Σαρτρ είναι επίσης γνωστός για την ανοικτή σχέση που διατηρούσε με την διάσημη θεωρητικό του φεμινισμού Σιμόν ντε Μποβουάρ. Και οι δύο μαζί αμφισβήτησαν τις κοινωνικές και πολιτισμικές συμβάσεις του περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσαν, το οποίο θεωρούσαν μεγαλοαστικό και ρηχό (μπουρζουά) ως προς τον τρόπο ζωής και σκέψης. Η σύγκρουση μεταξύ της καταδυναστευτικής, και πνευματικά καταστροφικής συμμόρφωσης με το κατεστημένο, και η αναζήτηση του αυθεντικού τρόπου του υπάρχειν αποτέλεσε την κύρια θεματολογία της πρώιμης περιόδου του Σαρτρ, το οποίο και αποτύπωσε στο κύριο φιλοσοφικό του έργο με τίτλο Το είναι και το μηδέν (L’Être et le Néant) το οποίο εκδόθηκε το 1943, ενώ άλλα σημαντικά φιλοσοφικά έργα του αποτελούν το Ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός (L’existentialisme est un humanisme) του 1946, και η Κριτική της διαλεκτικής λογικής (La Critique de la raison dialectique) του 1960.
Αποστρεφόταν τις επίσημες τελετές και τα αξιώματα και γι’ αυτό τον λόγο, το 1964, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο Νόμπελλογοτεχνίας, αναφέροντας πως ένας συγγραφέας δεν πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να μετατραπεί σε θεσμό. Το έργο του εξακολουθεί να επηρεάζει και να αποτελεί αντικείμενο μελέτης της κοινωνιολογίας, κριτικής θεωρίας, μετα-αποικιοκρατισμού, και λογοτεχνικής ανάλυσης. Γόνος αστικής οικογενείας, γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Παρίσι, στο σπίτι των παππούδων του από την πλευρά της μητέρας του. Ο στρατιωτικός πατέρας του είχε πεθάνει από κίτρινο πυρετό λίγο μετά τη γέννηση του. Όταν η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε, μετακόμισε με τον πατριό του στη Λα Ροσέλ μέχρι το 1921 οπότε επέστρεψε άρρωστος στο Παρίσι για να συνεχίσει τις σπουδές του σε καλύτερο σχολικό περιβάλλον.
Συνέχισε τη φοίτησή του στο κλασσικό λύκειο Henri-IV όπου γνώρισε τον καλύτερο του φίλο, τον Πωλ Νιζάν, με τον οποίο απολάμβαναν μία ανέμελη εφηβεία. Προετοιμάστηκαν μαζί και επέτυχαν την εισαγωγή τους στην περίφημη École Normale Supérieure. Εκεί περιτριγυρισμένος από τον ανθό της γαλλικής διανόησης, ο Σαρτρ έγινε πολύ δημοφιλής και ανέπτυξε την επαναστατική του φύση. Πήρε τελικά το πτυχίο φιλοσοφίας το 1929, αφού απέτυχε στις εξετάσεις της προηγούμενης χρονιάς στις οποίες είχε πρωτεύσει ο Ρεϊμόν Αρόν. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης χρονιάς της προετοιμασίας του, συνάντησε τη Σιμόν ντε Μποβουάρ, την κατοπινή ισόβια σύντροφό του.
Παρόλο που προσπάθησε να φύγει αμέσως στο εξωτερικό ως διδάσκων, πρωτοδιορίστηκε στη Χάβρη και αργότερα δίδαξε στη Λαν (Laon). Η επαφή του με τους μαθητές θα είναι ζεστή και ειλικρινής από την πρώτη στιγμή, θα του κληροδοτήσει την αγάπη προς την εφηβεία και θα επιτείνει την τάση του προς την αντίδραση. Μεταξύ 1933-34 μετακινήθηκε στο γαλλικό ινστιτούτο του Βερολίνου, αντικαθιστώντας τον Αρόν, και είχε τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με τη φαινομενολογία του Χούσερλ. Το 1937 μετατέθηκε στο Κολλέγιο του Νεϊγί στο Παρίσι και σημείωσε την πρώτη λογοτεχνική επιτυχία του με τη “Ναυτία” (1938).
Ο πόλεμος
Αριστερά και πολιτικοποίηση
Ο υπαρξισμός
Πολιτικές θέσεις του Σαρτρ για διάφορα ζητήματα
- Πόλεμος Ινδοκίνας: Υποστηρίζειτον Ανρί Μαρτέν, όταν ο νεαρός κομμουνιστής που υπηρετεί στο γαλλικό πολεμικό ναυτικό κατηγορείται για προδοσία.
- Πόλεμος Αλγερίας: Υποστηρίζει την εθνική ανεξαρτησία της Αλγερίας και η θέση του αυτή συγκεντρώνει το μένος της τρομοκρατικής εθνικιστικής οργάνωσης “Organisation de l’Armée secrète” (OAS) που προκαλεί έκρηξη στην οικία του Σαρτρ, καταστρέφοντας μέρος του σπιτιού.
- Κούβα : Υποστηρίζει ενεργά την επανάσταση.
- Παλαιστινιακό πρόβλημα: Ενώ αναγνωρίζει τη νομιμότητα του κράτους του Ισραήλ, θεωρεί ότι οι άθλιες συνθήκες ζωής των Παλαιστινίων δικαιολογούν την προσφυγή στην τρομοκρατία.
Κριτική
Συγγραφικό έργο
Φιλοσοφικά έργα
Το 1936 δημοσιεύει ένα δοκίμιο με τίτλο «Η φαντασία», που αργότερα συμπληρώθηκε από «Το φαντασιακό» (1940) και το 1939 το 1940 «Το προσχέδιο μιας θεωρίας συναισθημάτων» αλλά τα δύο πιο σημαντικά φιλοσοφικά του έργα υπήρξαν «Το είναι και το μηδέν»(1943) και η «Κριτική της διαλεκτικής λογικής» (1960)
- La Transcendance de l’ego (1936)
- L’Imagination (1936)
- Esquisse d’une théorie des émotions (1939)
- L’Imaginaire (1940)
- L’Être et le Néant (ελλ. Το είναι και το μηδέν) (1943)[17]
- L’existentialisme est un humanisme (ελλ. Ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός) (1946)
- Question de méthode (ελλ. Το ερώτημα της μεθόδου) (1957)
- La Critique de la raison dialectique (1960)
- Cahiers pour une morale (1983-μεταθανάτια έκδοση)
- Vérité et Existence (1989-μεταθανάτια έκδοση)
Μυθιστορηματικά έργα
Από το 1938 με τη «Ναυτία» καινοτόμησε στη μυθιστορηματική γραφή, ενώ την επόμενη χρονιά, έκανε μεγάλη αίσθηση με τη συλλογή διηγημάτων «Ο τοίχος». Μετά την απελευθέρωση, εξέδωσε σταδιακά τους δύο πρώτους τόμους της τριλογίας «Δρόμοι της Ελευθερίας» ενώ ο τελευταίος και πιο κριτικός τόμος θα εκδοθεί μετά το θάνατο του συγγραφέα.
La Nausée (1938)
Στα ελληνικά “Η Ναυτία“, μτφ. Θ.Κωστόπουλος (“Βιβλιοαθηναϊκή”) και Ειρήνη Τσολακέλλη, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2005, ISBN 960-16-1650-0
Η ανυπόφορη ζωή του πολυταξιδεμένου Αντουάν Ροκαντέν και η ναυτία της ύπαρξης του, κατά το διάστημα που αποφασίζει να γράψει μια βιογραφία του μαρκήσιου ντε Ρολμπόν και εγκαθίσταται στην Μπουβίλ για να μελετήσει τη σχετική βιβλιογραφία.
Le Mur (1939-συλλογή διηγημάτων:Le mur, La chambre, Érostrate, Intimité, L’enfance d’un chef)
Στα ελληνικά “Ο τοίχος-Τα παιδικά χρόνια ενός αρχηγού-Το δωμάτιο-Ο Ηρόστρατος-Εξοικείωση” Εκδόσεις Δαμιανός,[χ.χ.],ISBN 960-228-074-3
Αυτή η συλλογή διηγημάτων που έχουν γραφτεί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, παρακολουθεί τη διαδρομή της σκέψης του Σαρτρ από τον ατομικό στον κοινωνικό και πολιτικό προβληματισμό.
Les Chemins de la liberté (1945-1949)
-L’âge de raison
Στα ελληνικά: “Η ηλικία της λογικής“, μτφ Αιμ. Χυρμούζιου. – Αθήνα : Αρσενίδης, [χ.χ.]. -τ.1
-Le sursis
Στα ελληνικά:”Η αναστολή“, μτφ Αιμ. Χουρμούζιου. – Αθήνα : Αρσενίδης, [χ.χ] – τ.2
-La mort dans l’âme
Στα ελληνικά:”Με το θάνατο στη ψυχή“, μτφ Αιμ. Χουρμούζιου. – Αθήνα : Αρσενίδης, [χ.χ.]. – τ.3
Θεατρικά έργα
- «Μπαριονά ή ο Γιός της βροχής» (Baronia) (1940) – ISBN 978-960-322-322-1
- «Οι μύγες» (Les Mouches) (1943) – ISBN 960-248-265-6
- «Κεκλεισμένων των θυρών» (Huis clos) (1944) – ISBN 978-960-576-182-0
- «Νεκροί χωρίς τάφο» (Morts sans sépulture) (1946) – ISBN 960-228-317-3
- «Η πόρνη που σέβεται» (La Putain respectueuse) (1946) – ISBN 978-960-228-203-8
- «Τα βρώμικα χέρια» (Les Mains sales) (1948) – ISBN 960-322-004-3
- «Ο Διάβολος και ο καλός Θεός» (Le Diable et le Bon Dieu) (1951)
- «Ο Ηθοποιός Κιν» (Kean) (1953) – ISBN 978-960-322-321-4
- «Νεκράσοφ» (Nekrassov) (1956) – ISBN 960-322-233-Χ
- «Οι καταδικασμένοι της Αλτόνα» (Les Séquestrés d’Altona) (1960) – ISBN 960-228-316-5
- «Τρωάδες» (Les Troyennes) (1965) (αμτφ. στα ελληνικά)
Κινηματογραφικό σενάριο
- «Το γρανάζι» (L’Engrenage) (γραμμένο το 1946, δημοσιεύτηκε το 1948)
Λογοτεχνική κριτική
- «Τι είναι η λογοτεχνία;» (Qu’est-ce que la littérature?) (1947) – ISBN 960-455-107-8
- «Μπωντλαίρ» (Baudelaire) (1947) – ISBN 960-7169-31-Χ
- «Ο Άγιος Ζενέ» (Saint-Genet, comédien et martyr) (1952)
- «Ο ηλίθιος της οικογένειας» (L’Idiot de la famille) (1971-1972)
Δοκίμια
- Situations I (1947)
- Situations II (1948)
- Situations III (1949)
- Situations IV (1964)
- Situations V (1964)
- Situations VI (1964)
- Situations VII (1965)
- Situations VIII (1972)
- Situations IX (1972)
- Situations X (1976)
Πολιτικά δοκίμια
- Réflexions sur la question juive (1946)
Στα ελληνικά “Στοχασμοί για το εβραϊκό ζήτημα”, μτφ Αθανάσιου Σαμαρτζή, Εκδόσεις Εστία, Αθήνα 2006, ISBN 960-05-1285-4
Οι απόψεις του Σαρτρ πάνω στο εβραϊκό ζήτημα που καταλήγουν σε ύμνο προς τη δημοκρατία.”
Αυτοβιογραφία, αλληλογραφία
- Les Mots (ελλ. Οι Λέξεις) (1963)
- Carnets de la drôle de guerre (1983-μεταθανάτια έκδοση)
- Lettres au Castor et à plusieurs autres (1983-μεταθανάτια έκδοση)
Περιοδικά
- Les Temps Modernes (1945)
Σημειώσεις
- McCloskey, Deirdre N. (2006). The Bourgeois Virtues: Ethics for an Age of Commerce. University of Chicago Press, σελ. 297. ISBN 0-226-55663-8.
- The Nobel Foundation (1964). “Minnen, bara minnen” (ISBN 9100571407) from year 2000 by Lars Gyllensten Nobel Prize in Literature 1964 – Press Release.
- Βιογραφία από την επίσημη ιστοσελίδα των βραβείων Νόμπελ
- Ο Σαρτρ αρνείται το Νόμπελ, Ιστορικό Λεύκωμα 1964, σελ. 149, Καθημερινή (1997)
- «Jean-Paul Sartre support for Maoists».
- «Sartre and maoism».
- «Sartre and anarchism».
- BΕΝΝΥ Lévy. “On a raison de se révolter”, entretiens avec Philippe Gavi, Jean-Paul Sartre, Gallimard, 1974
- «Όταν ο Ζαν Πολ Σάρτρ επισκέφτηκε τον Αντρέας Μπάαντερ στα λευκά κελιά».
- Marcuse, Herbert. “Sartre’s Existentialism”. Printed in Studies in Critical Philosophy. Translated by Joris De Bres. London: NLB, 1972. p. 161
- Basic Writings: Nine Key Essays, plus the Introduction to Being and Time , trans. David Farrell Krell (London, Routledge; 1978), 208. Google Books
- The problem with Sartre
- The Absolute Intellectual Brian C. Anderson
- Can There Be a Decent Left? Archived 18 November 2011 at the Wayback Machine. Michael Walzer
- Johnson, Paul, “The Heartless Lovers of Humankind”, The Wall Street Journal, 5 January 1987.
- Σαρτρ, Ζαν Πωλ (1964). Ο υπαρξισμός είναι ένας Ανθρωπισμός. Ελλάδα: Αρσενίδης, σελ. 115.
- Λασσιθιωτάκη, Λίζυ, «Μια σύντομη αναφορά στο Είναι και το Μηδέν [του Ζαν-Πωλ Σαρτρ]», Εποπτεία 72 (1982), 881-888.
- https://fr.wikipedia.org/wiki/L’Engrenage_(Sartre)
Πηγές
Collection Littéraire Lagarde et Michard, Larousse-Bordas, 1997, ISBN 2-04-000060-7-1re édition
Επιπλέον βιβλιογραφία
- Ζαν-Πωλ Σαρτρ Διαβάζω, τ/χ.455, (Οκτώβριος 2004), σελ.84-115
- Philip Thody, Σαρτρ: Εικονογραφημένος οδηγός, μτφρ. Αλίκη Φιλίππου, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, 2011
- Κλοντίν Μοντέιγ, Οι εραστές της ελευθερίας. Η συγκλονιστική ιστορία του Ζαν-Πωλ Σαρτρ και της Σιμόν ντε Μποβουάρ, μτφρ. Ρένα Χατχούτ,εκδ.Καστανιώτη, Αθήνα, 2001
- Bernard – Henri Lévy, Ο αιώνας του Σάρτρ, μτφρ.Τιτίκα Δημητρούλια, εκδ.Scripta, Αθήνα, 2004
- Φρειδερίκη Ταμπάκη – Ιωνά, «Οι Δρόμοι της Ελευθερίας του Ζαν-Πωλ Σαρτρ», Διαβάζω, τ/χ. 33, (1980), σελ. 28-33
- Chenu, Joseph, «Ὁ Jean Paul Sartre καὶ ἡ ὑπαρξιακὴ φιλοσοφία » , Πολιτική Επιθεώρησις, 7-8 (1946), σσ. 397-403
- Aron, Raymond, «Ὁ Σάρτρ καὶ ὁ Μαρξισμός » , Τομές, 2 (1975), σσ. 19-24
- Δούκαρης, Δημήτρης, «Στον τάφο του Ζαν-Πωλ Σαρτρ». Τομές 61 (1980), 4-6.
- Καραντώνης, Ανδρέας: «Σκέψεις για τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ». Νέα Εστία 107 (1980), τ. 1269, 714-724.
- Λασσιθιωτάκη, Λίζυ-Ελένη, «Jean Paul Sartre (1905-1980)». Διοτίμα 8 (1980), 213
- Λασσιθιωτάκη, Λίζυ-Ελένη, «Συνομιλίες του Ζαν-Πωλ Σαρτρ με τον Χέρμπερτ Μαρκούζε». Τομές 61 (1980), 8-13.
- Μαλεβίτσης, Χρήστος: «Ζαν-Πωλ Σαρτρ (1905-1980)». Νέα Εστία 107 (1980), 680-682.
- Μπάκος, Δομίνικος, «Ζαν-Πωλ Σαρτρ». Αντί 150 (1980), 34-35
- Δόικος, Παναγιώτης: «Η θεωρία της ιστορίας του Jean-Paul Sartre». Εποπτεία 60 (1981), 685-698.
- Μπροσιέ Ζαν-Ζακ, «Ο φάκελος ‘Σαρτρ’». Μετάφρ. Βενετία Σταυροπούλου. Διαβάζω 127 (1985), 37-47.
- Παναγιώτης Δόικος, “Η θεωρία της ιστορίας του Jean-Paul Sartre”, Εποπτεία, τεύχος 60, Σεπτέμβριος 1981, σ. 685-98.
- Γ, Πεφάνης, «Ένα φιλοσοφικό τρίπτυχο στη λογοτεχνία. ‘Les chemins de la liberté’ του Jean-Paul Sartre». Νέα Εστία 125 (1989), 467-477.
- Ζ. Ζ.,Μπροσιέ, «Ο Σαρτρ έχει πάντα δίκιο». Μετάφρ. Τιτίκα Δημητρούλια. Διαβάζω 186 (1988), 57-58.
- Μαρίνα Φανιουδάκη, «Ο Σαρτρ και η ατομική ελευθερία», Διαβάζω 127 (1985), 34-36.
- Παπαδόπουλος Πέτρος, «Χρονολόγιο Σαρτρ», Διαβάζω 127 (1985), 12-25.
- Ντυράν Μαρσέλ, «Ο υπαρξισμός του Ζαν-Πωλ Σαρτρ», Μετάφρ. Κορίννα Κωνσταντοπούλου. Διαβάζω 127 (1985), 26-33.
- Κεντρωτής, Γιώργος, «Ο Ζαν Πωλ για το χιούμορ». Διαβάζω 124 (1985), 20-21.
- Ζιραρντέν, Ζαν-Κλωντ, «Ο Σαρτρ και ο μαρξισμός». Μετάφρ. Κώστας Τσιταράκης. Διαβάζω 127 (1985), 48-53.
- Βικτόρ Πιερ, «O Σαρτρ και ο αριστερισμός». Μετάφρ. Βενετία Σταυροπούλου. Διαβάζω 127 (1985), 54-58
- Μπαρτζελιώτης, Λεωνίδας, «Η σχετικοκρατική αξιολογία του J.-P. Sartre και οι αντιφάσεις της». Διοτίμα 10 (1982), 153-163.
- Λασσιθιωτάκη, Λίζυ, «Μια σύντομη αναφορά στο Είναι και το Μηδέν [του Ζαν-Πωλ Σαρτρ]». Εποπτεία 72 (1982), 881-888.
- Rago, Michele, «Jean-Paul Sartre (1905-1980)». Μετάφρ. Μπέττυ Βακαλοπούλου. Σύγχρονα θέματα 8 (1980), 108-110.
ΠΗΓΗ: wikipedia
Latest posts by dromena (see all)
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Τζωρτζ Μπέρναρ Σω. Εικονοκλάστης και ηθικολόγος - 29 Νοεμβρίου, 2024
- Κυκλοφορεί σε μετάφραση του Καθηγητή Βάιου Λιαπή το βιβλίο «Το Αρχαίο Θέατρο μέσα από τις Πηγές» - 14 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (3) - 11 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (2) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (1) - 10 Νοεμβρίου, 2024