Ο Βασίλης Αργυρόπουλος (Πάρος 1894 – 28 Απριλίου 1953) ήταν ηθοποιός, πρωταγωνιστής και θιασάρχης του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, μεταφραστής, σκηνοθέτης και θεατρικός επιχειρηματίας. Ήταν γιος του Σπυρίδωνα Αργυρόπουλου. Μετά τις γυμνασιακές σπουδές στη Βαρβάκειο Σχολή Αθηνών ακολούθησε θεατρική καριέρα με πρώτη εμφάνιση το 1910 στο θέατρο Νέα Σκηνή με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, ενώ το 1912 συνέπραξε με τον θίασο της Κυβέλης.

Το 1914 στρατεύτηκε και το 1916 μετέβη στη Γερμανία όπου και παρέμεινε μέχρι το 1919. Επανελθών προσελήφθη από τον θίασο της Κοτοπούλη όπου και ανέλαβε κύριους κωμικούς αλλά και δραματικούς ρόλους μέχρι το 1924. Την ίδια περίοδο ασχολήθηκε επιπλέον με τη μετάφραση ξένων θεατρικών έργων.

Το 1924 μαζί με την ηθοποιό Γιώτα Λάσκαρη, την οποία είχε νυμφευτεί από το 1921, δημιούργησε τον θίασο με την επωνυμία Ελληνική Κωμωδία Β. Αργυρόπουλου ανεβάζοντας παραστάσεις στα θέατρα Κεντρικόν και Αλάμπρα στην Αθήνα και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς, αλλά και στα θέατρα των μεγαλύτερων πόλεων της Ελλάδας, συνεχίζοντας μετέπειτα στο εξωτερικό. Το 1935 δημιούργησε το δικό του θέατρο στην οδό Ιπποκράτους στην Αθήνα, με το όνομα Θέατρο Β. Αργυρόπουλου.
 
Διακρίθηκε κυρίως στους πρωταγωνιστικούς ρόλους στα έργα Φάουστ, Ταρτούφος και Ο Μισάνθρωπος του Μολιέρου καθώς και σε πολλούς άλλους κωμικούς και τραγικούς ρόλους ως πρωταγωνιστής και με μεγάλη επιτυχία σε έργα του Βέντεκιντ, του Σαίνχερ, Γκαίιτς, Σνίτσλερ, Μόλναρ, Λόταρ, Άρνολντ και Μπαχ, Ραϊμάν και άλλων.
 
Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του με μεγάλη σειρά παραστάσεων ήταν Ο Άρχοντας του κόσμου, Νέα ζωή, Το πνεύμα του αιώνα του Τίμου Μωραϊτίνη, Το στραβόξυλο, Ευθεία και τεθλασμένη του Δημήτρη Ψαθά, Έρως εις το τετράγωνον, Η πόρτα και το παράθυρο του Ιωαννόπουλου, Ο έρως θέλει ξύλο, Το ακίνητο που κουνήθηκε και Παράνομος κυκλοφορία του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου.
 
Ο Βασίλειος Αργυρόπουλος το 1945 εξέδωσε και μια ενδιαφέρουσα μελέτη της θεατρικής τεχνικής με τον τίτλο “Η τέχνη του ηθοποιού”. Είχε τιμηθεί από τον Βασιλιά Παύλο καθώς και από το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας.

Στην εκατονταετηρίδα από την γέννηση του τα Ελληνικά Ταχυδρομεία τον τίμησαν με έκδοση σχετικού αναμνηστικού γραμματοσήμου.

Πηγές

• “Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου” τομ.3ος, σελ.468.
• https://el.wikipedia.org