Ο Γκάρης είναι ένας γάιδαρος που κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ότι μπορεί να πετάξει. Η υπερδύναμή του ενεργοποιείται όμως μόνο μέσω της ενσυναίσθησης: αφουγκράζεται και νιώθει τον πόνο των άλλων και στο τέλος τους βοηθά – με κριτήριο πάντοτε το καλό και το δίκαιο. Ο Γκάρης θα μεταφέρει τα παιδιά στον κόσμο της φαντασίας, κάνοντάς τα να αγαπήσουν έναν «δικό μας» σούπερ ήρωα: το ταλαιπωρημένο ανά τους αιώνες γαϊδουράκι της ελληνικής υπαίθρου. Κι είναι αυτό, το παρεξηγημένο στη λαϊκή μας παράδοση αλλά και στη γλώσσα μας, ζώο, που καταφέρνει να κάνει την υπέρβαση: να μας «πετάξει» σε έναν τόπο όπου οι έννοιες της δικαιοσύνης, της συντροφικότητας, της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης επανακτούν τη θέση και την αξία τους. 

Πριν από λίγα χρόνια βρέθηκα σε ένα μεγάλο κατάστημα παιχνιδιών. Καθώς εξερευνούσα τους διαδρόμους, το μάτι μου έπεσε σε ένα επιτραπέζιο. «Μην είσαι γάιδαρος!» Έτσι ονομάζεται. Ο παίκτης που χάνει, υποτίθεται ότι μεταμορφώνεται σε γάιδαρο κι αυτό, θα ηχεί, φαντάζομαι στα αυτιά κάποιων παιδιών, ως τρομερή τιμωρία. 

Ξαφνιάστηκα, στενοχωρήθηκα κι έπειτα θύμωσα. Θυμήθηκα τη Ριρίκα, τη γαϊδουρίτσα του παππού μου του Νικόλα, στη Σάμο. Της άρεσαν οι καρπουζόφλουδες και απολάμβανε να τη χαϊδεύω ψηλά στη μουσούδα της, ανάμεσα στ’ αυτιά της. Ήταν υπέροχο ζώο. Υπηρέτησε πιστά τον παππού και τη γιαγιά μου, μέχρι τον θάνατό τους. Γιατί να είναι τιμωρία να είσαι γαϊδούρι; 

Αλλά από την άλλη, σκέφτηκα αμέσως μετά, έτσι όπως έχει αντιμετωπίσει αυτά τα ζώα το γένος των ανθρώπων, με τιμωρία έμοιαζε ανέκαθεν η ζωή τους. Ακόμα και η γλώσσα μας τα έχει κακοποιήσει, όπως και η λαϊκή παράδοση. Εβδομήντα και πλέον παροιμίες υπάρχουν που φορτώνουν πάνω στα γαϊδούρια, τα πιο παρεξηγημένα από τα οικόσιτα ζώα, όποιο κουσούρι μπορείς να φανταστείς. Λίγες μέρες μετά, αποφάσισα να γράψω μια ιστορία με ήρωα έναν γάιδαρο. Έτσι γεννήθηκε ο «Γκάρης», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

Ο Γκάρης είναι ζώο πονεμένο, ταλαιπωρημένο, αδικημένο από τους ανθρώπους αλλά και από τα άλλα ζώα και, κάποια στιγμή, με έναν μαγικό τρόπο, η ζωή του αλλάζει προς το καλύτερο. Το βιβλίο, όπως και η παράσταση που με πολλή αγάπη ετοιμάσαμε με τον Τάσο, τον Δημήτρη, τον Βαγγέλη, την Αλεξία και τους υπόλοιπους συντελεστές, είναι μέρος της «επανόρθωσης», της συγγνώμης που δικαιούνται τα γαϊδουράκια. 
Την έκφραση «πετάει ο γάιδαρος;» τη χρησιμοποιούμε σκωπτικά, ειρωνικά. Ε, λοιπόν, αυτός ο γάιδαρος, ο δικός μας, πετάει. Είναι υπερήρωας, με μπέρτα όπως ο Σούπερμαν! Και επιπλέον διαθέτει κάτι που λείπει από πολλούς ανθρώπους: ενσυναίσθηση. Μπορεί να πετάξει μόνο όταν συμμερίζεται τον πόνο και την αγωνία κάποιου άλλου ζώου και θέλει πραγματικά να το βοηθήσει. 

Ο Γκάρης, το μιούζικαλ είναι μια τρυφερή ιστορία προσφοράς και αγάπης. Ελπίζω οι θεατές, μικροί και μεγάλοι, να την απολαύσουν. Και, φεύγοντας, να θυμούνται ότι όποιος αρχίσει να σκέφτεται όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τους άλλους, όποιος αποφασίσει να πολεμήσει την αδικία, θα ανακαλύψει πως είναι πολύ πιο δυνατός από όσο νομίζει…

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Όταν ξεκίνησα να διαβάζω τον Γκάρη της Τασούλας Επτακοίλη, αμέσως άρχισαν να γεννιούνται διάφορες εικόνες στο μυαλό μου. Η γραφή της, η ιδιαίτερη σχέση που έχουμε και οι δυο με τη φύση και τα ζώα και ο συμπαθητικός τετράποδος υπερ-ήρωας Γκάρης, μου ξύπνησαν τη φαντασία και με γέμισαν λαχτάρα να θέλω αυτή την ιστορία να την κάνω παράσταση. Ήθελα να μάθουν όλοι αυτό τον ξεχωριστό γαϊδαράκο Γκάρη, που ήξερε να μοιράζει ανιδιοτελώς και απλόχερα την αγάπη του. Η αγάπη η δική μου και της Τασούλας Επτακοίλη για τις γάτες είναι γνωστή σε όλους, έχουμε γάτες στο σπίτι μας, φροντίζουμε τις γάτες της γειτονιάς μας και όλα τα ζώα έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. 

Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ ότι θα συνδεθώ τόσο πολύ με ένα ιπποειδές, τον γάιδαρο, γιατί είναι ένα ζώο της υπαίθρου, που δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι της πόλης δεν έχουμε έρθει και τόσο σε επαφή μαζί του ώστε να γνωρίζουμε πόσο ξεχωριστό είναι. Με αφορμή το παραμύθι του Γκάρη, διάβασα, έψαξα κι έμαθα για τα γαϊδούρια πράγματα που με εντυπωσίασαν, όπως είναι η εξαιρετική τους μνήμη, ότι στην αρχαία Ελλάδα ήταν ιερά ζώα κι όσο κι αν φανεί παράξενο, ότι έχουν ακόμα και την ικανότητα φύλακα. Επισκέφτηκα το γαϊδουροχωριό, ήρθα σε επαφή μαζί τους και ένιωσα πόσο ιδιαίτερα πλάσματα είναι αυτά τα πανέξυπνα θηλαστικά. 

Με την πάροδο του χρόνου, άρχισα να μοιράζομαι με τους συνεργάτες μου την ιδέα  ώστε να γίνει ο Γκάρης μιούζικαλ. Πρώτος ήταν ο Δημήτρης Μαραμής, ο εξαίρετος συνθέτης, με τον οποίο συνεργαζόμαστε αρκετά χρόνια στις θεατρικές μου παραστάσεις και που πάντα είχαμε την επιθυμία να φτιάξουμε και να ανεβάσουμε ένα μιούζικαλ. Στη συνέχεια, μίλησα με την ξεχωριστή συνεργάτιδά μου, Αλεξία Θεοδωράκη, για το πώς σκέφτομαι την όψη της παράστασης – για τα σκηνικά και τα κοστούμια. Και τέλος, εμπιστεύτηκα τον Βαγγέλη Κουφάκο για τη θεατρική απόδοση του παραμυθιού. 

Ήρθε λοιπόν η ώρα με τη βοήθεια του Γκάρη να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα, γιατί αυτό είναι το χάρισμα του Γκάρη: να κάνει πραγματικότητα τις επιθυμίες όσων του το ζητήσουν. Το ΚΘΒΕ αγκάλιασε την ιδέα μας και θέλησε να μας περιλάβει στο πρόγραμμά του, στην παιδική του σκηνή, αν και είμαι σίγουρος πως αυτή η ιστορία θα αγαπηθεί από όλες τις ηλικίες.  

Καθώς βγήκαμε από μια δύσκολη συνθήκη, που δεν ξέρουμε αν έχει τελειώσει ακόμα, ήταν μια ευτυχής συγκυρία για μένα η συνεργασία με το ΚΘΒΕ και η δυνατότητα που μου δόθηκε να δουλέψω με τους πολυτάλαντους ηθοποιούς του, και για αυτό του είμαι ευγνώμων. Μαζί με τους συνεργάτες μου, αλλά και με τους πολύτιμους συνεργάτες του ΚΘΒΕ και τους ηθοποιούς του, ευελπιστούμε να δημιουργήσαμε μια αεικίνητη, ευφρόσυνη, λαμπερή παράσταση, γεμάτη φως και χιούμορ, χαρούμενη, μελωδική μουσική, αγάπη, που θα αγγίξει τα παιδιά και θα τα βάλει στον αληθινό κόσμο των ζώων. 

Επιθυμία μου είναι, φεύγοντας οι θεατές από την παράσταση να αντιμετωπίζουν τα ζώα με αγάπη και φροντίδα. Είναι επιτακτική ανάγκη στην εποχή που ζούμε να εκπαιδεύσουμε μέσα από το θέατρο τους νεότερους θεατές να γίνουν οι αυριανοί υπεύθυνοι φιλόζωοι πολίτες.             
 
Και όπως λέμε και στην ιστορία του Γκάρη: «…Και η αγάπη είναι σαν το τριφύλλι: ρίχνεις μερικούς σπόρους και αυτό φυτρώνει και απλώνεται και γεμίζει ολόκληρο το χωράφι». Αυτό θέλουμε να συμβεί και με την παράστασή μας: να ρίξει σπόρους και η αγάπη για τα ζώα να μεγαλώσει και να γίνει τόση, ώστε κάποια στιγμή να μην ακούμε πια για κακοποιήσεις και εγκαταλείψεις ζώων.  

Η συνεργασία μου με το ΚΘΒΕ, τους συνεργάτες μου και τους ηθοποιούς ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες και ξεχωριστές στιγμές της θεατρικής μου πορείας ως σκηνοθέτης και νιώθω μεγάλη χαρά που το κοινό της Θεσσαλονίκης θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει αυτό το πανέμορφο μιούζικαλ. Εύχομαι ο Γκάρης μου να συνεχίσει να πετάει και να κάνει πραγματικότητα τις επιθυμίες όλων όσων χρειάζονται να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο.