Αλέκος Αλεξανδράκης (1928 – 2005) Ηθοποιός
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης (27 Νοεμβρίου 1928 – 8 Νοεμβρίου 2005) ήταν ηθοποιός, που διακρίθηκε στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη ενώ από νωρίς καθιερώθηκε σε ρόλους ζεν πρεμιέ. Με τη νεορεαλιστική ταινία Συνοικία το όνειρο (1961) βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Γιος δικηγόρου από τη Μάνη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης φοίτησε στο σχολείο Μπερζάν και μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Το αγαπημένο του άθλημα ήταν η ξιφασκία και στα 15 έγινε μέλος της εθνικής ομάδας. Ένα χρόνο αργότερα μπήκε στη Σχολή Δοκίμων, θέλοντας να γίνει αξιωματικός του Ναυτικού. Επιθυμούσε παράλληλα να σπουδάσει κινηματογραφική σκηνοθεσία στις ΗΠΑ. Μία παράσταση του Καρόλου Κουν με πρωταγωνίστρια την Έλλη Λαμπέτη του άλλαξε τη ζωή. Παράλληλα, ο φίλος του και ηθοποιός Νίκος Καζής, σπουδαστής στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, τον παρακινεί να παρακολουθήσει μαθήματα στη Σχολή. Αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στο Βασιλικό θέατρο και πέρασε πρώτος.
Ο Δημήτρης Χορν ήταν τόσο σίγουρος για το ταλέντο του Αλεξανδράκη, που είχε στοιχηματίσει για την επιτυχία του. Εκείνη την εποχή, η Κατερίνα Ανδρεάδη έψαχνε για έναν ζεν πρεμιέ για το έργο Φθινοπωρινή Παλίρροια. Ο νεαρός ηθοποιός την επισκέφτηκε με λουλούδια στο σπίτι της, μαζί με την Άννα Συνοδινού, και πήρε τον ρόλο.
Καριέρα
Έκανε τα πρώτα του βήματα στο θέατρο στις 9 Ιουλίου του 1949 και άφησε καλές εντυπώσεις σε κριτικούς και κοινό, με τον Αιμίλιο Χουρμούζιο να γράφει στην Καθημερινή: “Παρουσιάστε Όπλα! Επιτέλους ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο”. Εντύπωση έκανε και στον Φιλοποιμένα Φίνο, ο οποίος του πρότεινε να παίξει στον κινηματογράφο. Την ίδια κιόλας χρονιά έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη με την ταινία Δύο κόσμοι, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου. Ακολούθησαν αμέτρητες άλλες και όλοι συμφωνούσαν πως επρόκειτο για έναν μεγάλο ηθοποιό και τον μεγαλύτερο γόη της εποχής.
Εκτός από την ιδιότητα του θιασάρχη, που ξεκίνησε το 1956 και είχε για τουλάχιστον 35 χρόνια, ο Αλέκος Αλεξανδράκης σκηνοθέτησε θεατρικά έργα και ταινίες, όπως ο Θρίαμβος (1960) με τον Αριστείδη Καρύδη-Φουκς και η νεορεαλιστική ταινία Συνοικία το όνειρο (1961), που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αλλά η προβολή της αρχικά απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία της εποχής, για να κυκλοφορήσει μετά από καιρό μια λογοκριμένη έκδοση της ταινίας. Συνεργάστηκε με λαμπερές πρωταγωνίστριες όπως τη Μελίνα Μερκούρη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τη Τζένη Καρέζη, τη Μάρω Κοντού, τη Μαίρη Χρονοπούλου και τη Ζωή Λάσκαρη.
Συνολικά πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 75 κινηματογραφικές ταινίες, μερικές εκ των οποίων είναι οι εξής: Ο Βαφτιστικός, Στέλλα, Το Νησί των Γενναίων, Ραντεβού στην Κέρκυρα, Δεσποινίς Διευθυντής, Δάκρυα για την Ηλέκτρα, Όμορφες Μέρες, Η Κόμησσα της Κέρκυρας, Η Μαρία της Σιωπής, Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο και Τα Παιδιά της Χελιδόνας.
Στο θέατρο υποδύθηκε σημαντικούς ρόλους σε παραστάσεις, μεταξύ των οποίων είναι οι: Παράξενο ιντερμέτζο, Ταξίδι της μέρας μέσα στην νύχτα, Ήταν όλοι τους παιδιά μου, Μαντάμα Μπατερφλάι, Η γυναίκα με τα μαύρα, Τέσσερα δωμάτια με κήπο, Έγκλημα και τιμωρία, Τα μεγάλα χρόνια και Ο γλάρος. Το 1994 ανέβασε με τη Μιμή Ντενίση τον Θείο Βάνια και δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο, απ’ όπου είχε ξεκινήσει.
Επίσης, πρωταγωνίστησε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές με μεγάλη επιτυχία. Ο Παράξενος Ταξιδιώτης, που προβλήθηκε από την ΕΙΡΤ το 1972-73, γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία σε βαθμό να οδηγήσει την αντίπαλη σειρά, Ο Άγνωστος Πόλεμος, στο τέλος της. Το 1976 επέστρεψε στην τηλεόραση με την μεταφορά του μυθιστορήματος Γιούγκερμαν του Μ. Καραγάτση στην ΥΕΝΕΔ. Το 1979 προβλήθηκε η σειρά Οι Μυστικοί Αρραβώνες του Γρηγορίου Ξενόπουλου με τεράστια επιτυχία-αναδείχθηκε το δημοφιλίστερο πρόγραμμα της περιόδου. Μετά από μια περίοδο αποχής -και αφού μεσολάβησε η σειρά Ξενοδοχείο, που δεν συγκέντρωσε την αναμενόμενη τηλεθέαση- επέστρεψε με σειρές όπως: Ο Χαρτοπαίχτης, Ξενοδοχείο Αμόρε, Τμήμα Ηθών, Οι Δικηγόροι της Αθήνας, Ανατομία ενός εγκλήματος, Η Αίθουσα του Θρόνου, Να με Προσέχεις και άλλες.
Προσωπική ζωή
Είχε δεσμό για περίπου έξι μήνες με την Έλλη Λαμπέτη. Ο δεσμός τους δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Αλεξανδράκης προτίμησε να ακολουθήσει την Κατερίνα Ανδρεάδη σε μία περιοδεία.
Στο Σουδάν γνώρισε την πρώτη του σύζυγο, Μαρτζ Βάλβη, με την οποία παντρεύτηκε λίγο αργότερα στην Αθήνα. Ο γάμος τους κράτησε τρία χρόνια, όσο κι ο δεύτερος με την Γαλλίδα Κλοντ Σαμπαντού. Το 1956 παντρεύτηκε την ηθοποιό Αλίκη Γεωργούλη. Μαζί ανέβασαν το Πικ-νικ στο θέατρο Γκλόρια της Πλατείας Αμερικής, ενώ συμμετείχαν από κοινού σε πορείες ειρήνης και δημοκρατικά συλλαλητήρια. Ύστερα από τέσσερα χρόνια χώρισαν. Ο τέταρτος γάμος του ήταν το 1964 με την Ελβετή Βερένα Γκάουερ, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Βάσια και μία κόρη, τη Γιοχάνα. Το 1969 οδηγήθηκε και αυτός ο γάμος σε διαζύγιο, αφού ο Αλεξανδράκης είχε στο μεταξύ ερωτευτεί τη Νόνικα Γαληνέα, την οποία γνώρισε στο Θέατρο Μετροπόλιταν, όπου συμπρωταγωνιστούσαν. Με τη Γαληνέα χώρισαν το 1990, μετά από 21 χρόνια σχέσης.
Πολιτική δράση
Ο Αλεξανδράκης ήταν μαχητικός αριστερός και πολλές φορές οι προοδευτικές απόψεις του είχαν προκαλέσει διαμάχες στους κύκλους της τέχνης και της κοινής γνώμης, όπως όταν είχε στηρίξει τον Μανώλη Γλέζο τη δεκαετία του 1960. Σε διάφορες συνεντεύξεις του έχει σχολιάσει την πολιτική, την αριστερά, τη δεξιά, αλλά και την ΕΠΟΝ.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δίδασκε υποκριτική στο Εργαστήρι του Διαμαντόπουλου. Το 2001 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στην τέχνη. Πέθανε στις 8 Νοεμβρίου του 2005 έπειτα από πολυετή αντιμετώπιση καρκίνου.
Φιλμογραφία
Κινηματογραφικές ταινίες
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1944 | Χειροκροτήματα | |
| 1949 | Δύο κόσμοι | Γιώργος |
| 1951 | Μια νύχτα στον παράδεισο | Άγης Δαμιανός |
| Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν | Παύλος | |
| 1952 | Ο βαφτιστικός | Πέτρος Χαρμίδης |
| Η Αγνή του λιμανιού | Ανδρέας | |
| 1953 | Εύα | Αντίνοος |
| Οι ουρανοί είναι δικοί μας | Τώνης Βαρέντης | |
| Στέλλα | Αλέκος | |
| Το οργανάκι του Αττίκ | Λώρης | |
| Κόκκινα τριαντάφυλλα | Τάκης Δρίγος | |
| 1955 | Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο | Δημήτρης Λαμπράκης |
| 1956 | Η άγνωστος | Άλκης Φλεριανός |
| Κυλισμένη στο βούρκο | Τέλης | |
| Η θυσία της μάνας | Παύλος Δημητρίου | |
| 1957 | Το κορίτσι με τα παραμύθια | Άγγελος |
| Μπαρμπα-Γιάννης ο κανατάς | Λουκάς | |
| Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο | Δημήτρης Λαμπράκης | |
| 1959 | Το αγοροκόριτσο | Δημήτρης |
| Το νησί των γενναίων | Μανώλης | |
| 1960 | Το κλωτσοσκούφι | Τζώρτζης Βέγγελης |
| Ραντεβού στην Κέρκυρα | Ανδρέας Λαμπρινός | |
| Έγκλημα στα παρασκήνια | δημοσιογράφος Μακρής | |
| Είμαι αθώος – Υπόθεση Ντρέυφους | ταγματάρχης Καρλ Εστερχάζι | |
| 1961 | Συνοικία το όνειρο | Ρίκος |
| Μάνα μου τον αγάπησα | ||
| 1962 | Ο θρίαμβος | Στέφανος Ραζής |
| Χωρίς ταυτότητα | Γιάννης Δοναβενίτης | |
| 1963 | Ίλιγγος | Νίκος |
| Η ψεύτρα | Θάνος Σωτηρίου | |
| Ένα κορίτσι για δύο | Κίμων | |
| 1964 | Το δόλωμα | Μπάμπης Βαλέρης |
| Η σωφερίνα | Νίκος Διαμαντίδης | |
| Δεσποινίς διευθυντής | Αλέκος Σαμιωτάκης | |
| 1965 | Οι εχθροί | Αλέκος Θεοχάρης |
| Επιστροφή | Δημήτρης Βαλέντης | |
| Ο μετανάστης | Θανασός Ρήγας | |
| Μια τρελή… τρελή οικογένεια | Ανδρέας | |
| 1966 | Η αρτίστα | Δημήτρης Καραμάνης |
| Σύντομο διάλειμμα | Γιάννης Παπαδόπουλος | |
| Οι κυρίες της αυλής | Νίκος Αλεξίου | |
| Δάκρυα για την Ηλέκτρα | Γιώργος | |
| 1968 | Αυτή που δεν λύγισε | Αλέκος |
| Οικογένεια Χωραφά | Παντελής Χωραφάς | |
| Συννεφιασμένοι ορίζοντες | Βαγγέλης | |
| Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη | Αντώνης | |
| 1969 | Ξύπνα, Βασίλη | Μάνος Αποστόλου |
| Το νυφοπάζαρο | ||
| Η δίκη ενός αθώου | Βασίλης Δοράνης | |
| Στον ίλιγγο της ζωής | Στέλιος Διαμαντής | |
| Τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι | Γιώργος (φωνή) | |
| 1970 | Όμορφες μέρες | |
| Δεν υπάρχουν λιποτάκτες (aka Μεγάλες προσδοκίες) | Ιάσονας | |
| Ο τελευταίος αιχμάλωτος | Ντίνος Καμπάς | |
| 1971 | Ο αήττητος | Κώστας Βάλης |
| Παπαφλέσσας | Κανέλλος Δεληγιάννης | |
| Αγάπησα έναν αλήτη | Αλέκος Ραΐσης | |
| Για μια χούφτα τουρίστριες | Μενέλαος | |
| 1972 | Η κόμησσα της Κέρκυρας | Σωτήρης Καρέλης |
| Ιπποκράτης και δημοκρατία | Περικλής | |
| 1973 | Η Μαρία της σιωπής | Γρηγόρης |
| 1980 | Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο | Γεώργιος Καρτάλης |
| 1986 | Παράξενη συνάντηση | Αλέξης Σταθόπουλος |
| 1987 | Αντίστροφη πορεία | Γιάννης Κατσώνης |
| Τα παιδιά της χελιδόνας | Μαρκιανός | |
| 1989 | Η εκδίκηση του πατέρα | Φαέθων |
| 1994 | Παραμονή Πρωτοχρονιάς | |
| 2000 | Το φως που σβήνει | Νικόλας Σουρσούμης |
| 2001 | Μια μέρα τη νύχτα | Χαρίλαος |
Τηλεοπτικές σειρές
1990 Ξενοδοχείο Αμόρε Μέγκα
| Έτος | Τίτλος | Κανάλι |
|---|---|---|
| 1972 | Ο παράξενος ταξιδιώτης | ΕΙΡΤ |
| 1973 | Χωρίς ανάσα | ΕΙΡΤ |
| 1978 | Γιούγκερμαν | ΥΕΝΕΔ |
| 1979 | Οι μυστικοί αρραβώνες | ΥΕΝΕΔ |
| 1981 | Ξενοδοχείο | ΥΕΝΕΔ |
| 1990 | Ο χαρτοπαίχτης | ΕΤ1 |
| 1990 | Ξενοδοχείο Αμόρε | MEGA |
| 1991 | Ο φόβος | ΕΤ2 |
| 1992 | Ανατομία ενός εγκλήματος
|
ΑΝΤ1—
— — |
| 1993 | Πάθος | ΕΤ1 |
| 1994 | Δικηγόροι της ΑθήναςΠαντρεμένοι ανύπαντροι | STARMEGA |
| 1995 | Η φυλή των ανθρώπων | ΕΤ1 |
| 1998 | Η αίθουσα του θρόνου | MEGA |
| 1999 | Ταξίμ | ΕΤ1 |
| 2000 | Ο επισκέπτηςΝα με προσέχεις | ALPHAMEGA |
Βιντεοταινίες
| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1987 | Αντίστροφη πορεία |
Σκηνοθεσία
| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1960 | Ο θρίαμβος |
| 1961 | Συνοικία το όνειρο |
Θεατρικές παραστάσεις
| χρονική περίοδος | παράσταση | ρόλος | εταιρεία παραγωγής | θέατρο | σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|---|---|
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1948/1949 | Βολπόνε ή Η αλεπού | Εθνικό Θέατρο Ελλάδας | Εθνικό Θέατρο – Κτίριο Τσίλερ | Δημήτρης Ροντήρης | |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1949/1950 | Αντώνιος και Κλεοπάτρα | Αντώνιος | Θίασος Κατερίνας – Ελεύθερος Καλλιτεχνικός Οργανισμός | Θέατρο Ιντεάλ | Σωκράτης Καραντινός |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1949/1950 | Το σπίτι της μαντάμ Βοραί | Τέρενς Ο’Ρέιν | Θίασος Κατερίνας – Ελεύθερος Καλλιτεχνικός Οργανισμός | Θέατρο Κατερίνας | Κάρολος Κουν |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1949/1950 | Ο Τζων αγαπά τη Μαίρη | Τζον Λόρενς | Θίασος Κατερίνας – Ελεύθερος Καλλιτεχνικός Οργανισμός | Θέατρο Κατερίνας | Κάρολος Κουν |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1950/1951 | Ο έμπορος της Βενετίας | Μπασάνιο | Θίασος Κατερίνας – Ελεύθερος Καλλιτεχνικός Οργανισμός | περιοδεία | Κατερίνα Ανδρεάδη |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1953/1954 | Οι αντίζηλοι | Λοχαγός Τζακ Στάμπορν | Εθνικό Θέατρο Ελλάδας | Εθνικό Θέατρο – Κτίριο Τσίλερ | Κωστής Μιχαηλίδης |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1954/1955 | Ερωτικά τεχνάσματα | Ντοράντ | Εθνικό Θέατρο Ελλάδας | Εθνικό Θέατρο – Κτίριο Τσίλερ | Κωστής Μιχαηλίδης |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1955/1956 Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1956/1957 |
Μαρία Στιούαρτ | Μόρτιμερ | Εθνικό Θέατρο Ελλάδας | Εθνικό Θέατρο – Κτίριο Τσίλερ | Αλέξης Σολομός |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1956/1957 | Ήταν όλοι τους παιδιά μου | Κρις Κέλλερ | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη | Θέατρο Γκλόρια | Γιώργος Θεοδοσιάδης |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1958/1959 | Νύχτα στη Μεσόγειο | Λέων | Εθνικό Θέατρο Ελλάδας | Εθνικό Θέατρο – Κτίριο Τσίλερ | Κωστής Μιχαηλίδης |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1959/1960 | Υπόθεσις Ντρέυφους | Εστερχάζυ | Θίασος Δημήτρη Μυράτ | Θέατρο Διάνα | Δημήτρης Μυράτ |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1962/1963 | Μια ιστορία του Ιρκούτσκ | Σεργκέι | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη | Θέατρο Άλφα | Λεωνίδας Τριβιζάς |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1963/1964 | Ήταν όλοι τους παιδιά μου | Κρις Κέλλερ | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη | Θέατρο Άλφα | Κώστας Μπάκας |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1964/1965 | Ένας μήνας στην εξοχή | Μιχαήλ Αλεξάντριτς Ρακίτιν | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη | Θέατρο Διάνα | Λεωνίδας Τριβιζάς |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1969/1970 | Μιας πεντάρας νειάτα | Γιώργος | Θεατρική – Επιχειρήσεις Θεάματος | Θέατρο Μινώα | Ανδρέας Φιλιππίδης |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1976/1977 | Ο γλάρος | Τριγκόριν | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη – Νίκου Κούρκουλου – Νόνικας Γαληνέα | Θέατρο Κάππα | Φράνκ Χάουζερ |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1977/1978 | Η επιστροφή | Τέντυ | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη – Νίκου Κούρκουλου – Νόνικας Γαληνέα | Θέατρο Κάππα | Μίνως Βολανάκης |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1979/1980 | Μάρτυς κατηγορίας | Σερ Γουίλφριντ Ρόμπαρτς | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη – Νόνικας Γαληνέα | Θέατρο Ακροπόλ | Ανδρέας Βουτσινάς |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1980/1981 | Καινούργια σελίδα | Τζορτζ Σνάιντερ | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη – Νόνικας Γαληνέα | Θέατρο Αθήναιον | Ανδρέας Βουτσινάς |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1985/1986 | Ήταν όλοι τους παιδιά μου | Τζο Κέλλερ | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη – Βέρας Ζαβιτσάνου | Θέατρο Πορεία | Ρότζερ Ουίλιαμς |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1986/1987 | Ευαίσθητη ισορροπία | Ρόμπερτ | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη – Νόνικας Γαληνέα | Θέατρο Ιλίσια | Ανδρέας Βουτσινάς |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1987/1988 | Ταξίδι μεγάλης μέρας, μέσα στη νύχτα | Τζέημς Ταϊρόν | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη – Νόνικας Γαληνέα | Θέατρο Ιλίσια | Stuart Burge |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1991/1992 | Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας | Άλφρεντ Ιλ | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη – Νόνικας Γαληνέα | Θέατρο Ιλίσια | Λέον Ρούμπιν |
The following two tabs change content below.
Latest posts by dromena (see all)
- Ο Σαίξπηρ στο πολεμικό Λονδίνο - 11 Απριλίου, 2024
- Η “Δωδέκατη νύχτα” του Σαίξπηρ - 2 Απριλίου, 2024
- Αν ο Νίκος Χαραλάμπους σκηνοθετούσε τον τηλεφωνικό κατάλογο - 31 Μαρτίου, 2024
- Ο σκηνοθέτης Νίκος Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024
- Μνήμη Νίκου Χαραλάμπους - 31 Μαρτίου, 2024
