Μήτση Κωνσταντάρα (1915 – 1985) ηθοποιός
Η Μήτση Κωνσταντάρα (1915 – 22 Δεκεμβρίου 1985), το μικρότερο παιδί της οικογένειας Κωνσταντάρα, ήταν ηθοποιός. Έπαιξε και διακρίθηκε σε δεύτερους ρόλους.
Ήταν αδερφή του ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα. Την ίδια σχεδόν περίοδο με τη γέννησή της έμεινε ορφανή από πατέρα, γι’ αυτό αγαπήθηκε ιδιαίτερα από όλη την οικογένεια. Τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια της, και ιδιαίτερα ο Λάμπρος, την αντιμετώπιζαν πάντα σαν μικρό παιδί. Ακόμα και σε μεγάλη ηλικία οι πολύ κοντινοί της άνθρωποι την αποκαλούσαν χαϊδευτικά Μίτσα.
Σπούδασε στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου από όπου αποφοίτησε με άριστα και το 1945 πρωτοεμφανίστηκε στην Πρώτη Κρατική Σκηνή με το έργο Αρλεζιάννα. Εκείνη την εποχή υπήρχε ένα είδος θεάτρου, τα ονομαστά μπουλούκια, τα οποία η ίδια υπηρέτησε με μεγάλη επιτυχία, κάτι όμως που την έκανε το μαύρο πρόβατο της οικογένειας για τον δρόμο που ακολούθησε.
Το 1948, συμμετείχε στο θίασο Δημητρίου-Σκορδούλη-Κάσση, που κάνει περιοδεία στην Κωνσταντινούπολη για περίπου ένα χρόνο. Για κάποιο διάστημα εγκατέλειψε το θέατρο για οικογενειακούς λόγους. Εκείνη την περίοδο έμενε στο σπίτι του αδερφού της.
Το 1961 επανέρχεται στο θέατρο, αρχικά μόνη της, στο θίασο της Μαίρης Αλκαίου και του Βασίλη Διαμαντοπούλου, στο έργο “Ένα Δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν” και ακολουθεί το έργο “Πέντε στρέμματα Παράδεισος” κ.α.
Από το 1964 και μετά, άρχισε να παίζει με τον αδερφό της Λάμπρο, σε θέατρο και σινεμά, σε παραστάσεις όπως “Μια Κυρία Ατυχήσασα” (που στο σινεμά μεταφέρθηκε με τον τίτλο “Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι”), “Τι 30, τι 40, τι 50”, “Υπάρχει και φιλότιμο” κ.α. Τα πιο πολλά από αυτά τα έργα πήγαν και στον κινηματογράφο με άλλο τίτλο. Η Μήτση κοντά στον Λάμπρο ξέφυγε από την ανωνυμία και μαζί γυρίσανε περίπου 30 ταινίες.
Τη δεκαετία του ’70 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο στα έργα “Αλκιβιάδης” του Ν. Τουτουντζάκη, “Δικαίωση” του Νίκου Ζακοπούλου και πολλά άλλα έργα. Έκανε όμως και αυτόνομη καριέρα και στην τηλεόραση τη δεκαετία του ’70, σε σειρές όπως: “Λούνα Παρκ”, “Εκείνες Και Εγώ”, “Μεθοριακός Σταθμός”, “Παλιατζής” κ.α.
Όταν το 1985 πέθανε ο Λάμπρος, η Μήτση έπεσε σε κατάθλιψη. Πέθανε πιθανόν από ανακοπή καρδιάς στον ύπνο της, έξι μήνες μετά. Κηδεύτηκε στον οικογενειακό τάφο στο Α΄ Νεκροταφείο.
Αν και είχε κάνει ένα γάμο, δεν είχε παιδιά αλλά είχε δύο ανίψια που αγαπούσε πολύ, τον γιο του Λάμπρου Δημήτρη Κωνσταντάρα και την Σίση, κόρη της αδερφής της Σάσας.
Χαρακτηριστική σκηνή – ατάκα
Στην ταινία “ο Στρίγγλος που έγινε αρνάκι” Παραδουλεύτρα: “Άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια.” Πετρόχειλος: “Τα ξένα χέρια, τα ξένα χέρια είναι καλά. Έτσι που το πας σε λίγο θα πέσεις σε ξένα πόδια.” ……… Παραδουλεύτρα: “Κύριε Πετροχείλο, κάποτε ήμουνα πουλί και μ’ αγαπούσανε πολύ” Πετρόχειλος: “Τι πουλί να ήσουν τρομάρα σου; Το πολύ πολύ να ήσουν καρακάξα.”
Φιλμογραφία
| 1951 | Να παιδί, να μάλαμα | |
| 1963 | Αφοσίωση | |
| 1964 | Θα σε κάνω βασίλισσα | κυρία Χατζηλαζάρου |
| 1965 | Φτωχός αλλά τίμιος | |
| 1965 | Ενώνει ο πόνος δυο καρδιές | |
| 1965 | Μόνο για σένα | θεία Στέλλας |
| 1965 | Υπάρχει και φιλότιμο | κυρα-Λάμπαινα |
| 1966 | Παράνομοι πόθοι | |
| 1966 | Ο αδελφός μου ο τρελάρας – Ο αδελφός μου ο λόρδος | Θεανώ Μπατάρα |
| 1966 | Ο παπατρέχας | Κατσάμπεη, χαρτοπαίχτρα |
| 1967 | Κάτι κουρασμένα παλικάρια | Ιωάννα Διαμαντίδου-Βαλίρα |
| 1967 | Πατέρα κάτσε φρόνιμα | Ευτέρπη Παπασταφίδα |
| 1967 | Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι | Δέσποινα Ανυφαντούλη, υπηρέτρια |
| 1967 | Κολωνάκι διαγωγή μηδέν | Ασημίνα Καρανάμπαση |
| 1967 | Βοήθεια!… Ο Βέγγος φανερός πράκτωρ 000 | διευθύντρια οίκου μόδας |
| 1968 | Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο | Χρυσάνθη Καραντάρη |
| 1968 | Καπετάν φάντης μπαστούνι | Τασία, υπηρέτρια |
| 1969 | Το ανθρωπάκι | Άννα |
| 1969 | Η νεράιδα και το παλικάρι | Μερόπη, προξενήτρα |
| 1969 | Ο τζαναμπέτης | Ευρυδίκη |
| 1969 | Ησαΐα, μη χορεύεις | Σωτηρία, γραμματέας |
| 1969 | Φοβάται ο Γιάννης το θεριό | κυρία Βελή |
| 1969 | Ξύπνα καημένε Περικλή | |
| 1970 | Ένας τρελός γλεντζές | Ευδοκία |
| 1970 | Κρίμα το μπόι σου | Ευανθία |
| 1970 | Εσένα μόνο αγαπώ | καλεσμένη σε δεξίωση |
| 1971 | Εθελοντής στον έρωτα | κυρία Ραΐζη |
| 1971 | Ένα αγόρι αλλοιώτικο απ’ τ’ άλλα | κυρία Βαρδαλιά |
| 1971 | Πίσω μου σε έχω σατανά | Αγλαΐα Τουρσή |
| 1971 | Της ζήλιας τα καμώματα | Χαρίκλεια |
| 1971 | Ο φαφλατάς | Ευλαμπία |
| 1972 | Τι 30, τι 40, τι 50 | Χρυσάνθη |
| 1972 | Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα | Χαρίκλεια |
| 1972 | Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη | Μαργαρίτα, υπηρέτρια |
| 1972 | Απ’ τ’ αλώνια στα σαλόνια | Ουρανία |
| 1972 | Το ξενοδοχείο των διεφθαρμένων | Κατερίνα |
| 1972 | Αγάπη μου παλιόγρια | Καίτη |
| 1973 | Ο φαντασμένος | κυρία Τσουλόγλου |
| 1981 | Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ | η γυναίκα που ορίζει τα ραντεβού |
| 1982 | Φυλακές ανηλίκων | Μάρθα Σταθουλοπούλου |
Τηλεόραση
| 1982 | Αυλές και ρετιρέ | Φρόσω Δόρακα |
Θέατρο
| 1950 | Η νεράιδα του χιονιού |
| 1955 | Τρεις πετεινοί σε ένα κοτέτσι |
| 1955 | Οι μαιτρέσσες του μπαμπά |
| 1959 | Δυο άσπρα τριαντάφυλλα |
| 1965 | Υπάρχει και φιλότιμο Ι |
| 1968 | Πϊσω μου σε έχω σατανά |
| 1969 | Το 24ωρο ενός Αθηναίου |
| 1969 | Ο Μπάμπης και ο Μπαμπίνος |
| 1971 | Τι 30, τι 40, τι 50 |
| 1972 | Ερωτιάρης αλά ελληνικά |
| 1973 | Ευτυχώς τρελάθηκα |
| 1974 | Αγάπη μου παγόβουνο |
| 1976 | Υπάρχει και φιλότιμο ΙΙ |
| 1977 | Ο Λαμπρούκος και οι λατρείες του |
| 1978 | Τραγούδα θεατρίνε |
The following two tabs change content below.
Latest posts by dromena (see all)
- Κυκλοφορεί σε μετάφραση του Καθηγητή Βάιου Λιαπή το βιβλίο «Το Αρχαίο Θέατρο μέσα από τις Πηγές» - 14 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (3) - 11 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (2) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ : Η Αυλή των Θαυμάτων (1) - 10 Νοεμβρίου, 2024
- Θέατρο του λαού: Ο Καραγκιόζης, η ιστορία του, η σημασία του - 27 Απριλίου, 2024
